កិច្ចការពារកុមារ

កិច្ចការពារសម្រាប់កុមារគ្រប់រូប

A boy in his home in Kak Village, Kak commune, Borkeo Disctrict, Ratanakiri
UNICEF Cambodia/2018/Todd Brown

បញ្ហាប្រឈម

ពុំគួរមានកុមារណាម្នាក់ ត្រូវទទួលរងនូវអំពើហិង្សា ការរំលោភបំពាន ឬការទុកចោលដោយការយកចិត្តទុកដាក់នោះឡើយ។ ប៉ុន្តែនៅប្រទេសកម្ពុជា​ ស្ថានភាពទាំងនេះកំពុងកើតទ្បើងក្នុងសភាពធ្ងន់ធ្ងរចំពោះកុមារជាច្រើននាក់នៅទ្បើយ។ នៅក្នុងចំណោមកុមារពីរនាក់ មានកុមារម្នាក់ទទួលរងការវាយដំលើរាងកាយធ្ងន់ធ្ងរ ម្នាក់ក្នុងចំណោមបួននាក់ទទួលរងការរំលោភបំពានផ្លូវចិត្ត និងម្នាក់ក្នុងចំណោម២០នាក់​ ទទួលរងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ។ កុមារជាច្រើននាក់ ត្រូវបានគេជួញដូរបង្ខំឲ្យធ្វើការងារ បំបែកចេញពីគ្រួសាររបស់គេ និងយកទៅដាក់នៅតាមមណ្ឌលថែទាំកុមារទាំងមិនចាំបាច់។ 


នៅកម្ពុជាមានការជំរុញលើកទឹកចិត្តឲ្យរៀបចំច្បាប់ដើម្បីផ្តល់កិច្ចការពារដល់កុមារ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ យើងនៅមិនទាន់មានប្រព័ន្ធដែលមានលក្ខណៈគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ និងការរៀបចំផែនការអនុវត្តត្រឹមត្រូវនៅឡើយ។ ការដាក់ចេញនូវចក្ខុវិស័យជាតិ សម្រាប់ជាមូលដ្ឋានដល់ការរៀបចំក្របខ័ណ្ឌច្បាប់ គឺជាជំហានដំបូង ដើម្បីផ្តល់នូវការការពារផ្លូវច្បាប់ដល់កុមារ។


កុមារ និងក្មេងជំទង់ នៅបន្តប្រឈមមុខខ្ពស់នៃការបោះបង់ចោលការសិក្សា ការមានផ្ទៃពោះនៅក្មេងបវ័យ ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់កុមារ និងអំពើហិង្សា។ មូលហេតុមួយ គឺដោយសារតែឥរិយាបថសង្គម ដែលបង្កឲ្យមានអំពើហិង្សាកើតមានឡើង និងដោយសារចំនួនសេវាគាំទ្រសម្រាប់កុមារ និងក្មេងជំទង់ក្នុងវិស័យសំខាន់ៗ ដូចជាអប់រំ ការងារសង្គម សុខភាព និងយុត្តិធម៌ នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ 

Social work in Cambodia
UNICEF Cambodia/2015/Charles Fox

អំពើហិង្សាលើកុមារ

អំពើហិង្សាបង្កផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់សុវត្ថិភាពផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តរបស់កុមារ។ ក្រៅពីការប៉ះពាល់រយៈពេលខ្លី ដូចជារបួសរាងកាយ និងការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្ត ការទទួលរងអំពើហិង្សានៅវ័យកុមារ អាចនាំឲ្យមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត និងបញ្ហាឥរិយាបថក្នុងវ័យជំទង់ និងពេលពេញវ័យ។

កុមារទទួលរងអំពើហិង្សា និងការដាក់ទណ្ឌកម្មលើរាងកាយនៅតាមផ្ទះ សាលារៀន និងសហគមន៍ពួកគេ។ កុមារីដែលទទួលរងការរំលោភបំពាន ជួបការលំបាកក្នុងការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដោយសារតែពួកគេត្រូវបានចាត់ទុកថាជា “ទំនិញខូច”។ កុមារាដែលទទួលរងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ អាចទទួលរងការមាក់ងាយក្នុងរយៈពេលវែង។ ក្នុងករណីភាគច្រើន អ្នកដែលរំលោភបំពានកុមារី និងកុមារា មិនមែនជាមនុស្សប្លែកមុខឡើយ ប៉ុន្តែជាមនុស្សដែលកុមារស្គាល់ ជាសមាជិកគ្រួសាររបស់ពួកគេ ឬជាមនុស្សក្នុងសហគមន៍ពួកគេ។

ការបំបែកចេញពីគ្រួសារ

កុមារភាគច្រើននៅកម្ពុជា រស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយបង្កើតរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែមានកុមារជាច្រើននាក់ដទៃទៀតកំពុងរស់នៅតាមមណ្ឌលថែទាំកុមារ។ បើតាមការសិក្សារបស់យូនីសេហ្វ មានកុមារភាគច្រើនលើសលុបដែលរស់នៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំ នៅមានឪពុក​ ឬម្តាយនៅមានជីវិតនៅទ្បើយ​ ហើយនេះមានន័យថាកុមារទាំងនោះពុំគួររស់នៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំកុមារឡើយ។ ជារឿយៗ គ្រួសារយកកូនទៅដាក់នៅមណ្ឌលថែទាំកុមារ ព្រោះពួកគេពុំមានលទ្ធភាពផ្តល់អាហារ សម្លៀកបំពាក់ ឬអប់រំកូនៗរបស់ខ្លួនឯងបាន ដោយពួកគេពុំបានដឹងពីផលពិបាកអវិជ្ជមានដែលកើតចេញពីការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេបែបនេះទ្បើយ។

កុមារដែលរស់នៅក្រៅការថែទាំរបស់គ្រួសារ ប្រឈមនឹងអំពើហិង្សា និងការកេងប្រវ័ញ្ចក្នុងកម្រិតមួយខ្ពស់ ដូចជាការជួញដូរមនុស្ស ការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ ការកេងប្រវ័ញ្ចផ្លូវភេទតាមប្រព័ន្ធអនឡាញ និងការបង្ខំឲ្យដើរសុំទានជាដើម។ ការស្រាវជ្រាវរាប់ទសវត្សរ៍ បានបង្ហាញថា ការរស់នៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំកុមារ អាចបង្កផលប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍសង្គម កាយសម្បទា បញ្ញាស្មារតី និងផ្លូវចិត្តកុមារ។ ខួរក្បាលរបស់ពួកគេ​​ មិនត្រឹមតែមិនអាចអភិវឌ្ឍពេញលេញនោះឡើយ លើសពីនេះផ្នែកមួយចំនួនរបស់ខួរក្បាល បែរជាបាត់បង់ទៅវិញ ហើយគេពុំអាចស្រោចស្រង់ឲ្យកើតឡើងវិញនោះឡើយ។

នៅកម្ពុជា ក្នុងចំណោមកុមារដែលរស់នៅតាមមណ្ឌលថែទាំ មាន ៦៨ ភាគរយ ត្រូវបានរកឃើញថានៅមានឪពុក​ ឬម្តាយ​ នៅមានជីវិតនៅទ្បើយ។

កុមារដែលមានទំនាស់ជាមួយច្បាប់

ក្នុងឆ្នាំ២០១៧ កុមារកម្ពុជាប្រមាណ ៩០៧នាក់ កំពុងជាប់ឃុំឃាំង។ មិនថាពួកគេជាជនសង្ស័យ ឬជនរងគ្រោះដោយសារបទល្មើសឡើយ កុមារា និងកុមារីទាំងនោះ ពុំមានលទ្ធភាពប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌បែបកុមារមេត្រីឡើយ។ កុមារដែលបានប្រព្រឹត្តបទល្មើស ជារឿយៗគឺជាក្រុមដែលងាយរងគ្រោះខ្លាំង ហើយប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ដែលពុំយកចិត្តទុកដាក់លើតម្រូវការរបស់ពួកគេ អាចបង្កការឈឺចាប់បន្ថែមទៀតដល់ពួកគេទៅវិញ។

ចាប់ពីឆ្នាំ២០១០ ដល់ឆ្នាំ២០១៤ ចំនួនយុវជនដែលកំពុងជាប់ពន្ធនាគារនៅកម្ពុជាបានថយចុះ ៥៦ ភាគរយ ដោយសារតែការប្រើប្រាស់ជម្រើសផ្សេងក្រៅតែពីការឃុំឃាំង និងការបង្កើតនូវយន្តការយុត្តិធម៌ដែលកាន់​តែ​មានលក្ខណៈកុមារមេត្រី។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចាប់ពីឆ្នាំ២០១៥ មក និន្នាការវិជ្ជមានបែបនេះ បែរជាដើរថយក្រោយទៅវិញ។ ការឃុំឃាំងកុមារ គួរតែជាជម្រើសចុងក្រោយ និងក្នុងរយៈពេលខ្លីបំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ​ កុមារដែលសង្ស័យ ឬត្រូវបានគេចោទប្រកាន់ថាបានប្រព្រឹត្តល្មើស ជារឿយៗត្រូវបានគេយកទៅឃុំនៅទីកន្លែងដែលពួកគេត្រូវប្រឈមនឹងការរំលោភបំពានផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្ត។ បទដ្ឋានច្បាប់ និងបទដ្ឋានសង្គម និងបទដ្ឋានវប្បធម៌ ក៏ដូចជាឧបសគ្គក្នុងការអនុវត្ត ធ្វើឲ្យការផ្តល់យុត្តិធម៌ដល់កុមារក្លាយទៅជាបញ្ហាប្រឈមមួយដែលមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញ។

ជាងពាក់កណ្តាលនៃកុមារកម្ពុជា ធ្លាប់ទទួលរងអំពើហិង្សាផ្លូវកាយ។

ដំណោះស្រាយ

3 year old Sarika and her mother Ros Maspan play in front of their home
UNICEF Cambodia/2018/Todd Brown

យូនីសេហ្វ ធ្វើការងារពង្រឹងប្រព័ន្ធការពារកុមាររបស់ប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីឲ្យកុមារអាចទទួលបានកិច្ចការពារពីការបង្កការឈឺចាប់នានា។ យើងសហការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងក្រសួងស្ថាប័នរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល អគ្គស្នង​ការនគរបាលជាតិ និងស្ថាប័នអង្គពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត ដើម្បីសម្រេចនូវចក្ខុវិស័យមួយ ដែលនាំម​កនូវការផ្លាស់ប្តូរសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ក្នុងនោះកុមារី និងកុមារា រាប់បញ្ចូលទាំងក្មេងជំទង់ផង អាចរស់ចាកផុតពីអំពើហិង្សា ការរំលោភបំពាន និងការកេងប្រវ័ញ្ចនៅក្នុងផ្ទះ សាលា និងសហគមន៍របស់ពួកគេ។

កាន់តែជាក់លាក់ទៅទៀតនោះ យើងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើការកសាងក្របខ័ណ្ឌច្បាប់ ដែលមានលក្ខណៈកុមារមេត្រី ដើម្បីផ្តល់ការគាំទ្រដល់កុមារ និងក្មេងជំទង់ តាមរយៈការចាត់វិធានការបង្ការ និងឆ្លើយ​​តបចំពោះបទល្មើសនានាឲ្យបានសមស្រប និងជំរុញឲ្យមានវប្បធម៌អហិង្សាតាមរយៈការផ្លាស់ប្តូរ​ឥរិយាបថ​នៅក្នុងសង្គម និងជំនឿដែលបង្កឲ្យមានអំពើហិង្សា។  

កសាងប្រព័ន្ធការពារកុមារដែលមានលក្ខណៈកុមារមេត្រី

នៅកម្ពុជា ការពុំមានច្បាប់ស្តីពីកិច្ចការពារកុមារ ធ្វើឲ្យមានការលំបាក ក្នុងការរៀបចំឲ្យមានការឆ្លើយតបចំពោះកិច្ចការពារកុមារ ដែលនាំមានការលំបាកក្នុងការរៀបចំសម្របសម្រួលការឆ្លើយតបចំពោះបញ្ហាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចការពារកុមារឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព និងទូទាំងប្រទេស។ យូនីសេហ្វ កំពុងគាំទ្ររាជរដ្ឋាភិបាលក្នុងការរៀបចំច្បាប់នេះ ព្រមទាំងគោលនយោបាយ និងបទដ្ឋានដែលពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត ដូចជាការបង្កើតជម្រើសផ្សេងក្រៅពីការយកកុមារទៅដាក់ក្នុងមណ្ឌលថែទាំជាដើម។

ទិន្នន័យសំខាន់ៗ ដែលអាចជឿទុកចិត្តបាន មានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីឲ្យមានការចាត់វិធានការប្រកប​ដោយប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។ ​ប្រទេសកម្ពុជាមានទិន្នន័យស្តីពីកិច្ចការពារកុមារជាច្រើន ប៉ុន្តែទិន្នន័យទាំងនេះនៅបែកខ្ញែកពីគ្នា និងត្រូវបានប្រមូល ដោយពុំមានការរៀបចំផែនការច្បាស់លាស់។ ដើម្បីបំពេញគម្លាត​នេះ យើងកំពុងធ្វើការងារជាមួយនឹងរាជរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីបង្កើត និងដាក់ឲ្យប្រើប្រាស់នូវប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងព័ត៌មានការពារកុមារ ដែលនឹងជួយផលិតទិន្នន័យ សម្រាប់ធ្វើការតាមដាន និងជួយឲ្យមានការអនុវត្តអន្តរាគមន៍នានាកាន់​តែល្អប្រសើរជាងមុន។

ការផ្តល់សុវត្ថិភាពដល់កុមារងាយរងគ្រោះ

ភ្នាក់ងារសង្គមកិច្ច គឺជាឆ្អឹងខ្នងនៃប្រព័ន្ធការពារកុមារដែលរឹងមាំ។   ខណៈពេលដែលកម្ពុជាមានមន្ត្រី​រាជការធ្វើការងារក្នុងវិស័យសុខុមាលភាពសង្គម ពួកគេមិនត្រូវបានចាត់ទុកជាភ្នាក់ងារសង្គមកិច្ចឡើយ។ ក្នុងឆ្នាំ ២០១២ មានភ្នាក់ងារសង្គមកិច្ចត្រឹមតែ ៩១៧ នាក់ប៉ុណ្ណោះនៅទូទាំងប្រទេស​ ហើយពួកភាគច្រើនពុំបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលផ្លូវការអំពីរបៀបអនុវត្តការងារសង្គមកិច្ចឡើយ។

យើងផ្តល់ការគាំទ្រដល់រាជរដ្ឋាភិបាល ក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលភ្នាក់ងារសង្គមកិច្ចក្នុងវិស័យសុខាភិបាល អប់រំ យុត្តិធម៌ និងកិច្ចការពារកុមារ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចឆ្លើយត​បចំពោះករណីពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើហិង្សា បទល្មើសអនីតិជន និងការថែទាំកុមារតាមមណ្ឌលឲ្យបានសមស្រប និងមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត។

ដោយប្រើប្រាស់អភិក្រមដែលមានលក្ខណៈជាប្រព័ន្ធ  យើងជួយឲ្យមានការរៀបចំការបណ្តុះបណ្តាល​មន្ត្រីដែលទទួលបន្ទុកសុខុមាលភាព យុត្តិធម៌ សុខភាព និងកិច្ចគាំពារសង្គម ដែលពួកគេសុទ្ធតែជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងផ្តល់កិច្ចការពារដល់កុមារ។ យើងផ្តល់ការបណ្តុះបណ្តាលបែបនេះ ដើម្បីឲ្យមន្ត្រីទាំងនេះទទួលបានចំណេះដឹង និងឧបករណ៍ដែលពួកគេត្រូវការ ដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណកុមារដែលងាយរងគ្រោះ និងផ្តល់នូវសេវាកុមារមេត្រី រួមនឹងការទប់ស្កាត់បទល្មើស និងយុត្តិធម៌ ឧទាហរណ៍ ការអនុវត្តការជម្រើសផ្សេងក្រៅតែពីការចាប់ខ្លួន និងការឃុំខ្លួនក្នុងពន្ធនាគារជាដើម។

បណ្តុះនូវវប្បធម៌អហិង្សា និងការថែរក្សាគ្រួសារឲ្យរស់នៅជួបជុំគ្នា

សហគមន៍បំពេញតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការជួយឲ្យគ្រួសាររស់នៅជុំគ្នា តាមរយៈកិច្ចការពារកុមារពីអំពើហិង្សា និងធានាយ៉ាងណាឲ្យកុមារអាចលូតលាស់ក្នុងបរិយាកាសប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ ឪពុកម្តាយ គ្រូបង្រៀន និងអ្នកផ្តល់ការថែទាំ​ ដែលចេះដឹងពីរបៀបបីបាច់កូនបែបវិជ្ជមាន អាចជួយផ្សព្វផ្សាយឥរិយាបថអហិង្សា ខណៈពេលដែលអ្នកដឹកនាំសាសនា ដែលត្រូវបានគេគោរពជាទូទៅ ហើយដែលយល់ពីសារៈសំខាន់​នៃការមិនយកកុមារទៅដាក់នៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំកុមារ ក៏ជាអ្នកដែលជួយជ្រោមជ្រែងឲ្យគ្រួសារអាចចិញ្ចឹមកូនចៅរបស់ខ្លួននៅតាមគ្រួសារផងដែរ។

យើងធ្វើការងារជាមួយដៃគូនានា ដើម្បីបណ្តុះបណ្តាលគ្រូ និងអ្នកដឹកនាំសាសនា ឲ្យពួកគេទទួលបានចំណេះដឹង និងការយល់ដឹងដែលពួកគេត្រូវការ ដើម្បីផ្តល់កិច្ចការពារដល់កុមារ។ យើងរៀបចំយុទ្ធនាការ ផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ និងការយល់ឃើញរបស់ពួកគេ អំពីរបៀបដាក់វិន័យ។ យុទ្ធនាការរបស់យើង ផ្តោតលើការដាក់វិន័យបែបវិជ្ជមាន និងព្យាយាមផ្លាស់ប្តូរគំនិតបច្ចុប្បន្នដែលបង្កឲ្យមានការបែកបាក់គ្រួសារដោយមិនចាំបាច់។

ធនធាន

សាច់រឿងលោកស្រី បួ សាក់

ជួបជាមួយលោកស្រី បួ សាក់ ជាអ្នកដឹកនាំពង្រឹងសុខុមាលភាពសង្គមនៅកម្ពុជា ដោយធានាបាននូវធនធានសំខាន់ៗ និងការគាំទ្រសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋដែលងាយរងគ្រោះបំផុត ។

អានសាច់រឿង

ជំនួយគ្រួសារ៖ ការផ្លាស់ប្ដូរមាតុភាព

ស្វែងយល់ពីរបៀបដែលកម្មវិធីជាតិជំនួយសង្គមក្នុងកញ្ចប់គ្រួសារ ផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹម និងការគាំទ្រជូនស្រ្តីជាម្ដាយ ដើម្បីធានាការទទួលបានសេវាចាំបាច់នៅទីជនបទ

អានសាច់រឿង