កិច្ចសហការគ្រប់គ្រងករណីគាំទ្រកុមារងាយរងគ្រោះ

សកម្មភាពដំបូងនៃថ្ងៃមួយដ៏ស្ងប់ស្ងាត់នៅក្នុងផ្ទះ ​បានប្រែក្លាយជាសោកនាដ្ឋកម្ម​មួយដែលកើតទ្បើងនៅក្រុងតាខ្មៅ។

រចនា¹ គឺកូនតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ​របស់ម្ដាយនាងជាមួយប្ដីមុន។ ម្ដាយរបស់នាងឈ្មោះ បញ្ញា² និងមានកូនស្រីពីរនាក់​ជាមួយ​ប្ដីថ្មីរបស់គាត់ និងកំពុងពរពោះកូនម្នាក់ទៀត។ ម្ដាយរបស់នាងធ្វើការងារ​ជាច្រើនម៉ោង​នៅក្នុងការដ្ឋានសំណង់ ហើយឪពុកចុងរបស់នាង​គ្មានការងារធ្វើជាប់លាប់ឡើយ និងហើយតែងតែ ជាមនុស្សពេញវ័យតែម្នាក់គត់​នៅផ្ទះ។ រចនាដែលមានអាយុ ១១ឆ្នាំ និងឪពុកចុងរបស់នាងតែង​តែមិនចុះសម្រុងគ្នាឡើយ ប៉ុន្តែ​នៅពេលសាលារៀន​បិទទ្វារដោយសារការរាតត្បាតនៃជំងឺកូវីដ ស្ថានភាពដ៏​លំបាកនេះ​បានប្រែក្លាយទៅជាគ្រោះថ្នាក់។

នៅថ្ងៃមួយ នៅពេលម្ដាយនាង​កំពុងធ្វើការងារ ហើយប្អូនស្រីរបស់នាងកំពុងលេង​នៅខាងក្រៅផ្ទះ រចនាបានជួបប្រទះនឹងរឿងដែលមិននឹកស្មានដល់។ ឪពុកចុងរបស់នាងបានចាប់នាងរំលោភសេពសន្ធវៈ​ និងបានគំរាមកំហែង​បង្កគ្រោះថ្នាក់បន្ថែមទៀតលើនាង និងគ្រួសារ ប្រសិនបើនាងនិយាយប្រាប់នរណាម្នាក់។ ស្ថានភាពដ៏តានតឹងផ្លូវចិត្ត​នេះ​បានបន្តរហូតដល់​ម្ដាយនាងបានរកឃើញភស្តុតាងនៃការរំលោភបំពាននេះ។ បន្ទាប់ពីនិយាយជាមួយរចនា បញ្ញាបានទៅប្ដឹងនគរបាលភ្លាម ហើយនគរបាល​បានចាប់ខ្លួន​ឪពុកចុងរូបនេះ​នៅថ្ងៃដដែលនោះដែរ។

មន្រ្តីនគរបាលដែល​កាន់ករណីនេះ បានទាក់ទង​អ្នកស្រី ឃុន សុភ័ក្ត្រ អនុប្រធាន​ការិយាល័យ​សង្គមកិច្ច និងសុខុមាលភាពសង្គមស្រុក (DOSWA) នៃខេត្តកណ្ដាល។ បន្ទាប់មកអ្នកស្រី​ សុភ័ក្រ្ត ​បានទាក់ទងអ្នកស្រី សុខ លីកា បុគ្គលិកសង្គម​នៅអង្គការមិត្តសំទ្បាញ់ ដែលជា​អង្គ​ការមិនរកប្រាក់ចំណេញមួយផ្ដល់ការគាំទ្រ​ដល់គ្រួសារនានា ដែលបានឆ្លងកាត់របួសស្នាមផ្លូវចិត្តបែបនេះ។ អ្នកស្រីសុភ័ក្រ្ត និងលីកា បានចុះសួរសុខទុក្ខ​រចនា និងគ្រួសាររបស់នាងនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ដើម្បីប៉ាន់ប្រមាណ​តម្រូវការរបស់ពួកគេ និងភ្ជាប់​ទំនាក់ទំនងពួកគេជាមួយនឹងធនធានដ៏ត្រឹមត្រូវឲ្យបានឆាប់បំផុតតាមអាចធ្វើបាន ពោលគឺការគាំទ្រចិត្តសង្គម ការពិគ្រោះយោបល់ផ្លូវច្បាប់ និងជំនួយហិរញ្ញវត្ថុ ។

ការគាំទ្រដល់ការធ្វើ​អន្តរកាលពី​របួសស្នាមផ្លូវចិត្ត​ទៅរកស្ថិរភាព គឺជាដំណើរការដ៏ពិបាក និងស្មុគស្មាញ ដែលទាមទារនូវឯកទេស ក្តីករុណា និងកិច្ចការសហការយ៉ាងខ្លាំងក្លាទៅលើ​ករណីនីមួយៗ។ តួអង្គ​នីមួយៗ​មានតួនាទីត្រូវធ្វើ ដើម្បីជួយ​ជនរងគ្រោះ និងគ្រួសារ​របស់ពួកគេឲ្យបានធូរស្បើយឡើងវិញ និង​ដើម្បីទទួលបានភាពយុត្តិធម៌។

គ្រួសារ គឺជាខ្សែរបន្ទាត់ការពារដំបូង​នៅក្នុង​កិច្ចការពារ​កុមារ ពោលគឺ​ធ្វើអ្វីៗ ដើម្បីកុំឲ្យមានអំពើហិង្សា​នៅក្នុងផ្ទះ និងប្រសិនបើមាន ពួកគេត្រូវដឹងអំពី​ទីកន្លែង និងរបៀបរាយការណ៍ ដូចអ្វីដែល​បញ្ញា​បានធ្វើសម្រាប់​រចនាដែរ។ នគរបាលត្រូវតែយល់ច្បាស់អំពីសិទ្ធិរបស់កុមារ​នៅក្នុងប្រព័ន្ធ​យុត្តិធម៌ អនុវត្តតាមនីតិវិធីកុមារមេត្រី និងសំខាន់បំផុតទាក់ទងភ្លាមទៅកាន់​បុគ្គលិកសេវាសង្គម​នៅក្នុងក្រុង/ស្រុក​របស់ពួកគេដូចជាអ្នកស្រី សុភ័ក្ត្រ។ ក្រសួងសង្គមកិច្ច អតីតយុទ្ធជន និងយុវនីតិសម្បទា​ (ក្រសួង ស.អ.យ) តាមរយៈ​ការិយាល័យ (DOSWA) របស់ខ្លួន មានតួនាទីសម្របសម្រួល​ ដែលធានានូវ​ដំណើរការ​ដ៏ត្រឹមត្រូវ ជួយលើកកម្ពស់​សិទ្ធិរបស់កុមារ និងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង​ជនរងគ្រោះ និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ​ជាមួយសេវាឯកទេសដ៏ត្រឹមត្រូវ។ បុគ្គលិកសង្គម​មកពីវិស័យ​មិនរកប្រាក់ចំណេញ ដូចជាអ្នកស្រី លីកា ផ្ដល់​ការពិគ្រោះយោបល់ចិត្តសង្គម និងធ្វើការងារដោយពួតដៃគ្នាជាមួយ​បុគ្គលិកសេវាសង្គម​ពី​រដ្ឋាភិបាល ដើម្បី​បង្កើត​បណ្ដាញសេវាគាំទ្រ​ដ៏ត្រឹមត្រូវ​នៅជុំវិញ​ជនរងគ្រោះនៃអំពើហិង្សា។

អ្នកស្រី លីកា​ បានសង្កត់ធ្ងន់លើសារសំខាន់នៃការធ្វើការងារ​ជាមួយ​គ្រួសារ ក្នុងការផ្ដល់​ការគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំងក្លា​​ដល់​កុមាររងផលប៉ះពាល់ ដើម្បីស្ដារស្ថានភាពផ្លូវចិត្ត និងជាសះស្បើយឡើងវិញ និងសំខាន់បំផុត ដើម្បីជួយ​ទប់ស្កាត់អំពើហិង្សា​នាពេលអនាគត។ អ្នកស្រី លីកា បានពន្យល់ថា “​នៅក្នុងការចុះជួបសួរសុខទុក្ខលើកទីមួយរបស់ខ្ញុំ ម្ដាយភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងថា ឪពុកចុងនឹងចេញពីពន្ធនាគារ និងបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់គ្រួសាររបស់គាត់”។ តាមរយៈ​​ការពិគ្រោះយោបល់ជាប្រចាំ អ្នកស្រី លីកា បានមើលឃើញថា បញ្ញា​ “ងាកមកផ្ដោតលើ​ពេលបច្ចុប្បន្ន និងធ្វើឲ្យ​ប្រាកដថា កូនស្រ្តីរបស់គាត់មានសុវត្ថិភាព។ គាត់ក៏សូម្បីតែដឹងអំពីរបៀបលើកទឹកចិត្តកូនស្រីគាត់​ឲ្យបង្ហាញ​អំពី​អារម្មណ៍​របស់នាងផងដែរ។”

បើទោះបីជាឪពុកចុងរបស់រចនា​នៅតែស្ថិតនៅក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងដើម្បីរង់ចាំការជំនុំជម្រះក្ដី អ្នកស្រីលីកា និងសុភ័ក្ត្រ​កំពុងធ្វើការងាររួមគ្នា ដើម្បីធានាថាបញ្ញាទទួលបាន​ការគាំទ្រពេញលេញ ដើម្បីឆ្លងកាត់ដំណើរការ​នៃការផ្ដល់ភស្តុតាងដ៏ពិបាកនេះ។ អ្នកស្រីលីកា បានចែករំលែកដោយមោទនភាពថា បញ្ញា “គឺជា​ស្រី្តរឹងមាំ និង​ត្រៀមខ្លួនរួច​ក្នុងការតាមដាន​រហូតដល់ទីបញ្ចប់ ដើម្បីសុវត្ថិភាពនៃគ្រួសាររបស់នាង។” ចំណុចនេះមានសារៈសំខាន់ ដោយសារ ដូចការកត់សម្គាល់របស់អ្នកស្រីសុភ័ក្រ្ត “​ប្រសិនបើ គ្រួសារមិនយល់អំពីដំណើរការនេះ និងទទួលបានដំបូន្មានដ៏ច្បាស់លាស់​ទេ នៅពេលខ្លះ ពួកគេបោះបង់ចោល មុនពេលករណីរបស់ពួកគេទៅដល់ចំពោះ​​មុខចៅក្រម។” អ្នកស្រីសុភ័ក្រ្ត កំពុងធ្វើឲ្យប្រាកដថា បញ្ញាយល់​អំពី​ជំហាននីមួយៗ​នៃ​ដំណើរការ​ផ្លូវច្បាប់ និង​ដំណើរការរដ្ឋបាល និងធានាថា គាត់ទទួលបាន​ការពិគ្រោះយោលប់ផ្នែកច្បាប់ពីអ្នកឯកទេស ដែលធានាថាករណីនេះមានភាពរីកចម្រើនទៅមុខ។

ស្ថិរភាពហិរញ្ញវត្ថុសម្រាប់គ្រួសារក៏ជា​មូលដ្ឋានគ្រឹះ​សម្រាប់ការស្តារឲ្យមានភាពធូរស្បើយឡើងវិញផងដែរ។ ចាប់តាំងពីការប្ដឹង និងការចាប់ខ្លួនប្ដីរបស់គាត់ បញ្ញា​បានឈប់ធ្វើការងារនៅក្រៅផ្ទះ ដើម្បីមើលថែយ៉ាងដល់​ចំពោះកូនស្រីរបស់គាត់ និងបានចាប់ផ្ដើម​មុខរបរ​បោកសម្លៀកបំពាក់នៅផ្ទះ។ បើទោះបីជា​​មុខរបរ​បានប្រាក់មួយចំនួនក្ដី ប្រាក់ចំណូលនេះតិចជាង​ប្រាក់ចំណូលពីមុនរបស់គាត់។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃ​អន្តរកាលនេះ អង្គការមិត្តសំទ្បាញ់​កំពុងផ្ដល់ប្រាក់ឧបត្ថម្ភបន្តិចបន្តួច និងជួយបញ្ញារៀបចំផែនការពង្រីកមុខរបររបស់គាត់។ នៅខណៈនេះដែរ អ្នកស្រីសុភ័ក្ត្រ ​កំពុងធ្វើការងារជាមួយបញ្ញា ដើម្បីពិនិត្យមើលថា តើគ្រួសារនេះមានលក្ខណៈសម្បត្តិ​ដើម្បីទទួលបានប័ណ្ណក្រីក្រដែរឬទេ ដើម្បីឲ្យពួកគេ​អាចចុះឈ្មោះ​នៅក្នុងកម្មវិធីឧបត្ថម្ភសាច់ប្រាក់​ជាតិ និងទទួលបាន​សេវាសង្គមចាំបាច់ពីរដ្ឋាភិបាល។ ប្រសិនបើពួកគេមានគ្រប់លក្ខណៈវិនិច្ឆ័យ​ទាំងអស់ អ្នកស្រីសុភ័ក្រ្ត នឹង​ជួយបញ្ញាបញ្ចប់ដំណើរការនេះ និងដាក់លិខិតស្នាមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។

ទាំងអ្នកស្រីលីកា និងទាំងសុភ័ក្រ្ត​ ​សប្បាយចិត្ត​ក្នុងការរាយការណ៍ថា បរិយាកាសគ្រួសារ​មានភាពប្រសើរឡើង​ច្រើន​នៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែចុងក្រោយនេះ។ នៅពេលអំឡុងពេលនៃការចុះសួរសុខទុក្ខរបស់អ្នកស្រីលីកា ប្អូនស្រីរចនា និយាយកាន់តែច្រើនជាមួយម្ដាយរបស់នាងនៅចន្លោះពេលរវាងការចុះសួរសុខទុក្ខ ហើយនាងបានចូលរៀនវិញ។ សំខាន់បំផុត នាងចាប់ផ្ដើមគិតអំពីអនាគតរបស់នាង។ នាងបានប្រាប់អ្នកស្រីលីកាថា “​ខ្ញុំចង់រៀនចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យរបស់ខ្ញុំណាស់ និងបន្តការសិក្សាបន្ថែមទៀត ដើម្បីក្លាយជាគ្រូបង្រៀន ឬវេជ្ជបណ្ឌិត ដើម្បីឲ្យ​ខ្ញុំ​អាចថែទាំ​គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបាន។”

¹ ឈ្មោះត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរ ដើម្បីការពារឯកជនភាពរបស់​ជនពាក់ព័ន្ធ

² ឈ្មោះត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរ ដើម្បីការពារឯកជនភាពរបស់​ជនពាក់ព័ន្ធ