EMPOWER HER: Aklemi - Το γιασεμί που ανθίζει τη νύχτα
Η τριαντάχρονη Aklemi από το Ιράκ γιορτάζει τη διαδρομή της και εύχεται κάθε γυναίκα στον κόσμο να ανακαλύψει τη δύναμή της.
- Διαθέσιμο σε:
- Ελληνικά
- English
Με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, το Γραφείο της UNICEF στην Ελλάδα, σε συνεργασία με το Δίκτυο Μεταναστριών Γυναικών Μέλισσα, μια οργάνωση με στόχο την ενδυνάμωση νεαρών κοριτσιών και γυναικών στη χώρα, μίλησε στην Aklemi, εξυπηρετούμενη της Μέλισσας για μεγάλο χρονικό διάστημα, η οποία τώρα ζει στη Γερμανία. Η Aklemi μοιράζεται την ιστορία της, ελπίζοντας να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει νεαρές γυναίκες σε όλο τον κόσμο να βρουν τη δύναμή τους.
«Εύχομαι κάθε γυναίκα στον κόσμο να ανακαλύψει τη δύναμή της. Αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα: η δύναμή της, το γεγονός ότι μπορεί να είναι αυτή που θέλει χωρίς να εξαρτάται από τους άλλους»
Η Aklemi μιλάει μέσω Zoom από τη Γερμανία, όπου ζει από το 2019. Είναι μια ηλιόλουστη μέρα και στις δύο πλευρές της σύνδεσης. Το χαμόγελο δε φεύγει ποτέ από το πρόσωπό της, ακόμα και όταν περιγράφει παλαιότερες δοκιμασίες και εμπόδια. Καθώς αφηγείται την ιστορία της, την προσωπική της Οδύσσεια, μοιάζει περήφανη και γαλήνια. Ως γυναίκα που γεννήθηκε στο Ιράκ πριν από 30 χρόνια, γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι εύκολο και ότι για να φτάσει κανείς στο φως πρέπει να περάσει μέσα από το σκοτάδι. Μου εξηγεί πώς τα νεαρά κορίτσια στο Ιράκ μεγαλώνουν κάτω από τη βαριά σκιά της «ντροπής». «Όταν ένα κορίτσι εκφέρει γνώμη, είναι «ντροπή». Όταν ένα κορίτσι αντιδρά ή εκφράζει τον εαυτό της, είναι «ντροπή». Όταν ένα κορίτσι παίζει, είναι «ντροπή». Όλα είναι ντροπή».
Μετά τη δολοφονία του πατέρα και του αδελφού της στη Βαγδάτη, η ζωή της και οι ζωές της μητέρας, της αδελφής και της γιαγιάς της ήταν σε κίνδυνο. Τέσσερις γυναίκες εγκατέλειψαν τη χώρα και κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα μετά από 8 μήνες, υπό ιδιαίτερα δυσμενείς συνθήκες. Θυμάται το έντονο άγχος και την κατάθλιψη που είχε όταν πρωτοέφτασε.
"Όταν ήρθαμε στην Αθήνα, ήμουν δυστυχισμένη. Ήθελα να γυρίσω στη Λέσβο, όπου είχα κάνει τουλάχιστον κάποιους φίλους. Για πολύ καιρό αρνιόμουν να βγω ακόμα και έξω από το σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, μια μέρα έπρεπε να πάω τη γιαγιά μου στο γιατρό και τότε ήταν που γνώρισα κάποιον από το Δίκτυο Μέλισσα που μου πρότεινε να πάω. Θυμάμαι ακριβώς της ημέρα που γράφτηκα! 04/04/2017!
"Αισθανόμουν τόσο χαμένη τότε. Ένιωθα ότι ήμουν ξένη, παρίας και βίωνα τον κόσμο γύρω μου σαν να μην ήταν δικός μου με κανένα τρόπο. Θυμάμαι ότι αν κάποιος μου έλεγε έστω και μια λέξη θα έβαζα τα κλάματα και θα πανικοβαλλόμουν."
Δεν είχα τη δυνατότητα να παίξω όταν ήμουν μικρή. Το παιχνίδι ήταν κάτι απαγορευμένο για τα κορίτσια. Η τιμωρία ήταν πάντα σωματική βία. Αλλά έπαιξα στη Μέλισσα!Αναπλήρωσα το χαμένο χρόνο! Κι ακόμα αυτό κάνω…Εδώ στη Γερμανία, πάω συχνά στην παιδική χαρά και απολαμβάνω τις κούνιες!
Σιγά σιγά έμαθα πώς να ελέγχω τον φόβο μου.
"Έμαθα πράγματα που μου άλλαξαν τη ζωή. Από εκεί που ήμουν ένα πολύ συνεσταλμένο και φοβισμένο άτομο κατάφερα να κάνω φίλους από όλο τον κόσμο. Έπλεξα, έπαιξα, ζωγράφισα και έγραψα ποιήματα. Όχι μόνο σταμάτησα να είμαι σιωπηλή, αλλά έμαθα να μιλάω και περισσότερες γλώσσες! Και το πιο σημαντικό, έμαθα τον εαυτό μου. Θυμάμαι σε μια από τις συνεδρίες της δραματοθεραπείας, δουλεύαμε σε ζευγάρια: ο ένας ήταν ο κηπουρός και ο άλλος ήταν το λουλούδι που χρειαζόταν φροντίδα να μεγαλώσει. Φανταζόμουν ότι ήταν ένα γιασεμί που ανθίζει τη νύχτα. Στο Ιράκ, έβγαινα όταν έπεφτε ο ήλιος και μύριζα το όμορφο άρωμά του. Αυτό το λουλούδι ανθίζει μόνο όταν εξαφανίζεται το φως του ήλιου και όταν ανοίγει, είναι σαν να αποκαλύπτει το πρόσωπό του. Θυμάμαι το άρωμά του να πλημμυρίζει όλη τη γειτονιά…»
- Ανοίγει λοιπόν όταν νιώθει ότι είναι ασφαλές από τον ήλιο που καίει. Και σαν αυτό το λουλούδι, μοιάζει να ένιωσες αρκετά ασφαλής για να ανοιχτείς.
- Ακριβώς! Χάθηκα και βρήκα τον εαυτό μου εκεί.
- Πώς νιώθεις τώρα που ολοκλήρωσες τη διαδρομή;
-Ήταν πιο πολύ μια μάχη παρά μια διαδρομή! Το καλύτερο μέρος αυτής της διαδρομής ήταν η Ελλάδα. Και νιώθω τόσο χαρούμενη που παραμένω κοντά στην κοινότητα της Μέλισσας και στους φίλους που έκανα εκεί. Τώρα επιτέλους νιώθω δυνατή και αυτόνομη. Ακόμα είμαι ντροπαλή μερικές φορές αλλά τώρα μπορώ να μιλάω χωρίς να φοβάμαι. Ο στόχος μου είναι να σπουδάσω και να δουλέψω, ώστε να είμαι εντελώς ανεξάρτητη.»
Το Δίκτυο Μέλισσα είναι ένας από τους μακροβιότερους συνεργάτες της UNICEF στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας νεαρά κορίτσια και γυναίκες συμπεριλαμβανομένων και γυναικών με προσφυγική ή μεταναστευτική καταγωγή. Η οργάνωση προωθεί τη γυναικεία ενδυνάμωση και την ισότητα των φύλων ως θεμελιώδεις αξίες της προσέγγισής της, αντιμετωπίζοντας συνολικά τον κύκλο της επισφάλειας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που μετακινούνται, και αναγνωρίζοντας τη δύναμη και την αντοχή κάθε γυναίκας σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής της.
* Η UNICEF υλοποιεί σε χώρες της Ευρώπης το πρόγραμμα «Δράση ενάντια στην έμφυλη Βία σε γυναίκες και παιδιά πρόσφυγες στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Σερβία και τη Βουλγαρία» με την υποστήριξη της Κυβέρνησης των ΗΠΑ.