ჩვენს ინსტაგრამ გვერდს #ბავშვებიმართავენ
ბავშვთა მსოფლიო დღის აღსანიშნავად, 10-დან 20 ნოემბრამდე გაეროს ბავშვთა ფონდის ინსტაგრამ-გვერდს ბავშვები მართავდნენ
- ხელმისაწვდომია:
- English
- ქართული
ბავშვთა მსოფლიო დღის აღსანიშნავად, 10-დან 20 ნოემბრამდე გაეროს ბავშვთა ფონდის ინსტაგრამ-გვერდს ბავშვები მართავდნენ. ამ პლატფორმიდან ისინი გვიყვებოდნენ, რას ფიქრობენ, რა აწუხებთ და როგორ წარმოუდგენიათ უკეთესი მომავალი.
გიო შენგელია
მე ვარ გიორგი შენგელია, 13 წლის, ნიუტონის თავისუფალი სკოლის 8 კლასის მოსწავლე და დღეს გაეროს ბავშვთა ფონდის ინსტაგრამ გვერდს ვმართავ.
ცოტა რამ ჩემზე: ვცხოვრობ თბილისში, დედასთან, ბებოსთან და ძმასთან ერთად. დღის პირველი ნაწილი ძირითადად გაკვეთილებით მაქვს დაკავებული, შემდეგ კი კომპიუტერულ თამაშებს ვთამაშობ და ანიმაციებს ვაკეთებ. ამ საქმით რამდენიმე თვის წინ დავინტერესდი, როცა ქართულის მასწავლებელმა ჯგუფური პროექტი მოგვცა და მე ანიმაციის გაკეთება დამევალა. რადგან ჯგუფში ჩემი ანიმაცია მოეწონათ და ჩემთვისაც სასიამოვნო იყო ეს პროცესი, გადავწყვიტე, რომ ანიმაციების გაკეთება გამეგრძელებინა, მომავალში აუცილებლად გაჩვენებთ ჩემს ნამუშევრებს.
რას გავაკეთებდი იმისთვის, რომ სამყარო ბავშვებისთვის უკეთესი ადგილი გახდეს?
პირველ რიგში შევამცირებდი საშინაო დავალებების რაოდენობას. ჩემი აზრით, ბავშვები მეტს უნდა სწავლობდნენ კლასში და სახლში მეტი დრო უნდა ჰქონდეთ განტვირთვისა და დასვენებისთვის. ასევე მეშვიდე კლასის ზემოთ გავაკეთებდი ისე, რომ ბავშვებს შეეძლოთ საგნების არჩევა იმის მიხედვით, რა პროფესიის დაუფლება სურთ. გავაკეთებდი ქალაქში ადგილებს, სადაც ბავშვები ფიზიკური აქტივობებით გაერთობოდნენ.
ასევე მინდა, გავავრცელო ინფორმაცია გლობალური დათბობის შესახებ. ბევრ ადამიანს არ სჯერა, რომ ეს საფრთხე რეალურია. მინდა ასევე, შემცირდეს შიმშილი და ყველა ადამიანს ჰქონდეს სასიცოცხლოდ საჭირო საჭმელი და ნივთები. მინდა ასევე, განსხვავებული აზრის გამო ადამიანებს არ დევნიდნენ.
ხვალ ამ გვერდს ჩემი თანატოლი ჩაიბარებს, რომელიც თავისი ხედვებს გაგიზიარებთ სხვადასხვა საკითხებთან დაკავშირებით.
ნათია ჭელიძე
მოგესალმებით, მე ნათია ვარ, 16 წლის, ხულოდან და დღეს გაეროს ბავშვთა ფონდის ინსატგრამ-გვერდს ვმართავ. ეს საპატიო ესტაფეთა ჩემი თანატოლის, გიორგისგან მივიღე.
ჩემი საყვარელი საქმიანობა მოხალისეობაა - ჩემი აზრით, ყველაზე კარგი და დასაფასებელი საქმიანობა, რომლითაც ადამიანებს შორის ემოციების გაცვლა ბუნებრივად და მარტივად არის შესაძლებელი.
მოხალისეობა არის საქმე,რომელიც არ მოითხოვს დიდ ენერგიას, მხოლოდ ენთუზიაზმიც საკმარისია. უბრბალოდ უნდა ვაკეთოთ სიკეთე, ისე რომ მისგან სარგებელს არ ველოდოთ.
ასევე ჩემი ჰობი გახლავთ ხატვა, წიგნების კითხვა, ესეების წერა და ა.შ.
ჩემი სათქმელი თანატოლებისთვის ასეთია: ვაკეთოთ ბევრი სიკეთე და გავუზიაროთ ემოციები ერთმანეთს. ერთმანეთს.ვიღაცის ცხოვრება შეიძლება ერთი სიტყვითაც შევცვალოთ ხო და ნუ დაგვენანება ერთი თბილი სიტყვა ერთმანეთისთვის.ჩვენ ვართ ის თაობა,რომელსაც შეგვიძლია სასარგებლო საქმეების კეთება ჩვენი ქვეყნისთვის.
მოდით, ახლა მოგიყვებით, პირველ რიგში რა მაწუხებს განსაკუთრებულად. ეს არის ჩემს რეგიონში შემეცნებით- გასართობი ცენტრების არ არსებობა.
ვფიქრობ ახალგაზრდული ცენტრების არსებობა ბავშვებს მოგვცემს შესაძლებლობას, განვვითარდეთ და გავაუმჯობესოთ ჩვენი უნარ-ჩვევები. კრიტიკულად მნიშვნელოვანია ამ სივრცის/სივრცეების არსებობა ყველა ქალაქსა თუ რეგიონში.
ახალგაზრდული სივრცეები დაგვეხმარება ჩვენ მოზარდებს არაფორმალური განათლების მიღებაში. არაფორმალური განათლება კი ხელს შეგვიწყობს ვრეალიზდეთ საზოგადოებრივ ცხოვრებაში.
სანამ ესტაფეტას და შესაბამისად ამ გვერდს ჩემს შემდეგ თანატოლს გადავაბარებ, ცოტა რამეს ჩემი საქმიანობის შესახებ მოგიყვებით. მოხალისეობა ის საქმეა, რაც მაბედნიერებს და მას ჩემი დროის დიდ ნაწილსაც ვუთმობ, რადგან არ მეგულება სხვა აქტივობა, რომელიც მსგავს ბედნიერებას და სიხარულს მომანიჭებს.
პანდემიის პერიოდში მივხვდი, რომ არ უნდა ვმჯდარიყავი ტყუილად და დრო პროდუქტიულად გამომეყენებინა. აღმოვაჩინე, რომ სულაც არ ვარ ზარმაცი, როგორც ზოგს ეგონა ^_^
პანდემიამ დამაფიქრა და მივხვდი, რომ უნდა ვიბრძოლო ჩემი მიზნებისთვის. ერთი პატარა წინ გადადგმული ნაბიჯიც დიდი სტიმულია - სიხარულს და გამოცდილებას მაძლევს. ვფიქრობ, რომ სიკეთე გადამდებია და მინდა, რაც შეიძლება ბევრი ადამიანის ცხოვრებაში შევიტანო სიხარულის ნაპერწკალი.
გიგი სიჭინავა
გამარჯობა. მე გიგი ვარ, ზუგდიდიდან. გაეროს ბავშვთა ფონდის ინსტაგრამ გვერდი ჩემი თანატოლის, ნათიასგან გადმოვიბარე და დღეს მე ვმართავ.
დილა იწყება ძალიან ადრე, ვდგები მაშინ როცა ჩემი ოჯახის ყველა წევრს სძინავს. მივდივარ სახელოსნოში და ვიწყებ ხატვას. მიყვარს ფერები და მუშაობა. როცა ვამთავრებ ვბრუნდები სახლში, იღვიძებენ ჩემი და-ძმა, გვეწყება ონლაინ გაკვეტილები. ძალიან მიხარია კლასელების ნახვა. როცა მთავრდება, მე და ჩემი და-ძმა ეზოში ვთამაშობთ კალათბურთს, ზოგჯერ ფეხბურთსაც. სემდეგ მივდივართ ბებია ბაბუასთან სადაც ყველა შვილიშვილი ვიკრიბებით.
მე მინდა, რომ ძალიან კარგად დავხატო. ამის გამო ძალიან ბევრს ვსწავლობ. მინდა, ვიცოდე ბევრი ცნობილი ადამიანის ბიოგრაფია. - განსაკუთრებით, მხატვრების და მწერლებს.
ძალიან მინდა ცნობიერება გაიზარდოს აუტიზმის შესახებ და თავს ვგრძნობდე თანაბარ გარემოში.
ასევე სურვილი მაქვს, ვისწავლო ბევრი ენა. ახლა ვსწავლობ ინგლისურს. მერე რუსულს და ფრნგულს ვისწავლი.
მინდა ცნობილი მხატვარი გავხდე და დავეხმარო ბავშვებს
მარიამ პეტრიაშვილი
გამარჯობა , მე ვარ მარიამ პეტრიაშვილი, 16 წლის , წეროვნის დევნილთა დასახლებიდან და დღეს მე ვმართავ იუნისეფის ინსტაგრამ ექაუნთს, რომელიც ჩემი თანატოლის - გიგისგან გადმოვიბარე.
ვსწავლობ 11 კლასში და ამასთან ერთად ჩართული ვარ სხვადასხვა კლასგარეშე აქტივობებში, პროექტებში, მოხალისოებრივ საქმიანობაში. მიყვარს ახალი ურთიერთობები და ხალხთან კომუნიკაცია, ასევე მუსიკა, ხელოვნება და ჩემი ლეკვი ბობო ✨✨
ამ ვიდეოში მოგიყვებით, როგორია ჩემი და ჩემი თანატოლების 1 დღე წეროვანში.
მე წეროვანის დევნილთა დასახლებიდან ვარ. აქ დაახლოებით 2000 ბავშვი ცხოვრობს. ბავშვთა უფლებების დარღვევის ფაქტებს აქ ნაკლებად შეხვდებით. თუმცა არანაკლებ მნიშვნელოვანია მათი განათლების და განვითარების საკითხი, რომელსაც, ჩემი აზრით, მეტი ყურადღება უნდა დაეთმოს.
მიუხედავად იმისა, რომ არსებულ დასახლებაში უკვე არის კლასგარეშე აქტივობები, საგაზაფხულო ბანაკები და სხვა პროექტები, მაინც ეს არ არის საკმარისი იმდენი ახალგაზრდისთვის და ის არ არის ხელმისაწვდომი თითოეული მათგანისთვის.
ისევე როგორც ყველგან, წეროვანშიც ახალი კორონავირუსის გამო შეიზღუდა ისიც,რ აც აქამდე იყო და ახლა გასართობიც კი ძალიან ცოტაა. ვიმედოვნებ, მალე ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვლება.
თაზო ჯოჯუა
გამარჯობა, მე თაზო ჯოჯუა ვარ და დღეს გაეროს ბავშვთა ფონდის ინსტაგრამის გვერდს ვმართავ.
ახლა მსურს ჩემზე მოგიყვეთ: 14 წლის ვარ, ვცხოვრობ სოფ. ასკანაში, ბოლო რამდენიმე წელია აქტიურად ვარ ჩართული სამოქალაქო აქტივიზმში. პირველად, მსგავსი შესაძლებლობა ახალგაზრდა პედაგოგთა კავშირმა მომცა. რომელიც დღემდე ჩემთვის მნიშვნელოვან არაფორმალურ განათლებას მაძლევს და მეხმარება, რომ მიღებული ცოდნა ჩემს თანატოლებსაც გავუზიარო. მას შემდეგ მოხალისეობრივი პროექტში "ჰელფინგ ჰენდის" მეშვეობით ჩავერთე, რათა საზოგადოებისთვის უფრო მეტად სასარგებლო საქმეები გამეკეთებინა. დღეს, ამ შესაძლებლობის გამოყენებით შევეცდები ჩემი და ჩემი თანატოლების პრობლემების და საჭიროებების შესახებ უფრო ფართო საზოგადოებას მოვუყვე.
დღეს ჩემი სკოლის შესახებაც მინდა მოგიყვეთ ორი სიტყვით.
ნინი ბოკუჩავა
მოგესალმებით, მე ნინი ვარ და ერთი დღით წარვუძღვები იუნისეფის ინსტაგრამ გვერდს მსოფლიო ბავშვთა დღესთან დაკავშირებით.
ვარ 14 წლის ქალაქ თბილისიდან. შევეცდები, ეს დღე იუნისეფის ყველა გამომწერისთვის, განსაკუთრებით კი ბავშვებისთვის, პოზიტიური და ინსპირაციული გავხადო. ჩემი საყვარელი საქმიანობა სწორედ რომ ხალხთან კომუნიკაციაა, შესაბამისად დარწმუნებული ვარ მხიარულად გავატარებთ ამ დღეს ერთად.
მინდა, რამდენიმე მესიჯი მოვიტანო თქვენთან - ჩემი ასაკის ბავშვებთან: არ შეგვეშინდეს გამოწვევების და შევხვდეთ მათ შემართებით, არ მივცეთ გარემოს საშუალება, იმოქმედოს ნეგატიურად ჩვენზე და თავად გარდავქმნათ ის პოზიტიურად.
ამ პოსტში მინდა მოგიყვეთ ჩემი ერთი დღის შესახებ. ქვეყანაში ეპიდემიოლოგიური სიტუაციიდან გამომდინარე, გადავწყვიტეთ კიკეთში, ოჯახის აგარაკზე წასვლა. დღე, რა საკვირველია, ონალინ გაკვეთილებით იწყება. რამდენიმე საათის განმავლობაში კომპიუტერთან ჯდომა საკმაოდ დამღლელია, თუმცა საუკეთესო განტვირთვის საშუალებად მიმაჩნია ფიზიკური აქტივობა. შესაბამისად, გაკვეთილების შემდეგ ვვარჯიშობ, მივდივარ ტყეში სასეირნოდ, ვკრეფ ასკილსა და ჟოლოს, ვრწყავ ეზოში ჩემს დარგულ მცენარეებს. საღამოს, ოჯახის წევრებთან ერთად სამაგიდო თამაშების თამაშსა და მუსიკალურ ინსტრუმენტებზე დაკვრაში ვატარებ. კარანტინის პერიოდი შესანიშნავი შესაძლებლობა აღმოჩნდა მესწავლა „მთვარის სონატის“ დაკვრა ფორტეპიანოზე, ვისწავლე რამდენიმე ახალი სიმღერის დაკვრა გიტარაზეც. ასევე, სახლში ყოფნის დროს აღმოვაჩინე, რომ ძალიან მაინტერესებდა ფსიქოლოგია, თუმცა ადრე ამისთვის დრო არ მქონდა. შესაბამისად, წავიკითხე რამდენიმე ფსიქოლოგიური წიგნიც.
როგორც ყველა ბავშვისთვის პანდემიის პერიოდი ჩემთვისაც სტრესული აღმოჩნდა, თუმცა ვფიქრობ, აუცილებელია დავინახოთ პოზიტივი და ახალი შესაძლებლობები რთულ პერიოდებშიც კი.
და ბოლოს, მინდა ჩემი დღე თქვენთან ერთად შევაჯამო მნიშვნელოვან თემაზე საუბრით. მე ჩემ თავსა და ჩემს მეგობრებში დიდ ძალას ვხედავ, დარწმუნებული ვარ თქვენც ასე ხართ. დიახ, სწორედ ჩვენ შეგვიძლია შევცვალოთ, გარდავქმნათ სამყარო. კოვიდ-19 კი საკმაოდ საინტერესო გამოწვევად იქცა ჩვენს ცხოვრებაში, რომელიც აუცილებლად მოითხოვს ტრადიციული ცხოვრების წესის თავდაყირა დაყენებას. ვფიქრობ, სწორედ ეს გამოცდილება დაგვეხმარება მომავალში ბევრად უფრო შემართებით შევხვდეთ გამოწვევებს. კოვიდის შემდეგ სამყარო სრულიად ამოტრიალებული და უკეთესობისკენ შეცვლილი წარმომიდგენია, რადგან მჯერა, რომ კიდევ უფრო კრეატივით აღსავსეები და ცხოვრებას მოწყურებულები დავუბრუნდებით ერთმანეთს. ამისთვის კი, ვფიქრობ, საჭიროა უფრო მეტი არაფორმალური განათლების მისაღები კლუბები თუ წრეები ჩამოყალიბდეს ყველა მიმართულებით, რათა ახალგაზრდებს გვქონდეს მეტი შესაძლებლობა ვიყოთ ერთად და ამავდროულად განვვითარდეთ და ჩვენთან ერთად განვავითაროთ სამყარო.
ასე რომ, მოდით, ნუ შევუშინდებით რთულს სიტუაციებს, არ შეგვეშინდეს გაბედვის, მცდელობის და რაღა თქმა უნდა, შევხვდეთ ცვლილებებს გულღიად.
წინასწარ გილოცავთ მსოფლიოს ყველაზე კრეატიული, ძლიერი და თავისუფალი ადამიანების - ბავშვების დღეს!
საბა აბულაძე
გამარჯობა, გაეროს ბავშვთა ფონდის ინსტაგრამ გამომწერებო. დღეს ამ გვერდს მე ვმართავ.
ჩემი სახელია საბა და 17 წლის ვარ. ვცხოვრობ თბილისში და მაქვს საყვარელი საქმიანობა - ფოტოგრაფია.
ამ საქმიანობამ, ვიზუალური თხრობა ისე განავითარა ჩემში, რომ კინორეჟისორობა დავისახე მიზნად.
ჩემი სათქმელიც ფოტოგრაფიამ განსაზღვრა, ვისწავლე რამდენად მნიშვნელოვანია გამოხატო შენი გრძნობები და ფიქრები უსაზღვროდ ნებისმიერ დროს.
მინდა მოგიყვეთ „ქუჩის ფოტოგრაფიის“ შესახებ რომელიც ყოველთვის საინტერესოდ სრულდება. ჩემი ფოტოგრაფიული გატაცებით ქუჩებში სიაურული დავიწყე. მე და მხოლოდ ჩემი უახლოესი მეგობარი - კამერა ერთად ადგილს ვირჩევთ. ეს საკმაოდ შრომატევადია, მაგრამ აღმოჩენის სურვილი გადაადგილების ენერგიას, მაძლევს რის შედეგადაც აღმოვაჩენ, ადგილს და კადრს ერთად. როდესაც, კადრს ვქმნი მთელი ჩემი ემოციები კამერაზეა. მომწონს არქიტექტურის გადაღება, ქუჩაში ხალხის რუტინა, მათი სტილი, რამაც დოკუმენტური ფოტოგრაფიით დამაინტერესა ახლა მინდა ჩემი
ფოტოგრაფიაში ერთ-ერთი საყვარელი მიმართულება ქუჩის ფოტოგრაფიაა. სწორედ ამის გამო დავიწყე მეტი გატაცებით ქუჩაში სიარული. მე და ჩემი უახლესი მეგობარი, კამერა, ერთ ადგილს ვირჩევთ. საკმაოდ რთულია სწორი ადგილის შერჩევა, თუმცა კარგი კადრის პოვნის სურვილი არ მაჩერებს და ბოლოს სასურველ კადრს/ადგილსაც ვპოულობ. როცა ფოტოს ვქმნი, მთელი ჩემი ემოცია კამერისკენ არის მიმართული. მომწონს არქიტექტურის გადაღება, ქუჩაში ხალხის რუტინა, მათი სტილი. ამან დოკუმენტური ფოტოგრაფიით დამაინტერესა.
კორონავირუსით შექმნილი მდგომარეობიდან აუცილებელი გახდა კარანტინი, ამ პერიოდში გადაადგილება შეიზღუდა და სახლში ყოფნა მომიხდა. ამდენი ხნით სახლში ყოფნა მოულედნელი იყო ჩემთვის. პრაქტიკაში შევიზღუდე, მაგრამ თეორიული ცოდნის მიღება დავიწყე, ფოტოგრაფიის შესახებ დოკუმენტური ფილმების სახით. ამ პროცესში ვაკეთებდი ჩანაწერებს, საინტერესო მომენტებზე. თითოეულ ფილმს ვუყურებდი რეჟისორის გადმოსახედიდან.
ანა მუთიძე
გამარჯობათ ☺️👋 მე ვარ ანა მუთიძე 15 წლის ბათუმიდან. ვსწავლობ ბათუმის N2 საჯარო სკოლაში და ვარ მე-10 კლასში... 💕 გატაცებული ვარ ცეკვით და ფოტოგრაფიით... ვთამაშობ ფრენბურთს (სამოყვარულო დონეზე) 💙 ვარ ზედმეტად პოზიტიური და მხიარული 😂💫 გაწერვიანებული ვარ არასამთავრობო ორგანიზაციაში (საქართველოს მოძრაობის აჭარის ორგანიზაცია) სკაუტი ვარ 9 წელია და ამჟამად ვარ ასისტენტის პოზიციაზე. ⚜️💜 მიყვარს ცხოველებთან ურთიერთობა და მყავს ჩემი პატარა კატა "ები" 🐱😊
დღევანდელი რეალობიდან გამომდინარე როგოც ყველას მიწევს ონლაინ რეჟიმში სწავლა და მეგობრებთან ურთიერთიბა რაც ყველაზე მეტად მიჭირს 😕💓
დღეს მე ვმართავ ამ გვერდს და ვიმედოვნებ, ყველაფერი კარგად გამომივა. 😅❤️💙
კიდევ ერთხელ გამარჯობა. დღეს მე ვისაუბრებ ბავშთვა უფლებებზე, და მოკლედ ვიტყვი ჩემს სათქმელს ამ თემასთან დაკავშირებით.... 21-ე საუკუნეში სადაც განვითარების დონე ნებისმიერ საკითხში საკმაოდ მაღალია ბავშვების უფლებები მაინც ირღვევა... უფროსი საზოგადოების დიდ ნაწილს ჯერ კიდევ ჰგონია რომ ბავშვები სწორად ვერ ვაზროვნებთ და ჩვენი აზრი საერთოდ არაინტერესებთ და ამის გამო ხშირად არ გვაძლევენ იმის საშუალებას, რომ დავაფიქსიროთ ჩვენი აზრი...
ჯერ კიდევ არ არის გვიანი, რომ უფროსებმა შეცვალოთ თქვენი დამოკიდებულება ამ თემასთან დაკავშირებით...
შეიძლება, ჩემი აზრი ბევრისთვის მიუღებელი იყოს და ეს არ გამიკვირდება მაგრამ ვფიქრობ, თუ ამ საკითხს ყურადღებას მიაქცევთ ბავშვებისთვის სამყარო უკეთესი ადგილი გახდება. და იცით რატომ? გვეცოდინება, რომ ჩვენც გვისმენენ და ჩვენც გვაქცევენ ყურადღებას მადლობა.
ცოტნე ზედგენიძე
მოგესალმებით!
დღეს არის მნიშვნელოვანი დღე ყველა ბავშვისათვის და ყველასათვის, ვისაც უყვარს ბავშვები და ზრუნავს მათზე. სწორედ 20 ნოემბერს, 1989 წელს, გაეროს გენერალურმა ასამბლეამ მიიღო ბავშვის უფლებათა კონვენცია, რომელსაც საქართველო 1994 წელს შეუერთდა. ამ დღიდან გაძლიერდა ბავშვების უფლებების დაცვა საქართველოში და შეიქმნა ბავშვების უსაფრთხოების მტკიცე გარანტიები.
ჩემი და ჩემი დის, ნინიკოს სახელით მინდა დიდი მადლობა ვუთხრა იუნისეფს ამ დიდი საქმისათვის.
მინდა, ასევე, გითხრათ დიდი მადლობა დაპატიჟებისათვის და იმისათვის, რომ საშუალება მომეცა ნიკა რაჭველთან და საქართველოს ეროვნულ სიმფონიურ ორკესტრთან ერთად კონცერტით დავხმარებოდი ბავშვებს.
ვიცი, რომ იუნისეფმა ბევრი ბავშვი გადაარჩინა შიმშილს და სიკვდილს მთელ მსოფლიოში, ბევრი ბავშვი დაიცვა და იხსნა ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ძალადობისაგან. იუნისეფის გარეშე ბევრი ბავშვი დაიღუპებოდა ან უკიდურეს გაჭირვებაში იცხოვრებდა.
საქართველოში უკვე ბევრმა ბავშმა იცის, რომ მოქმედებს ბავშვთა უფლებათა კონვენცია და მუშაობს იუნისეფი, რომელიც ყველაფერს აკეთებს, რომ მსოფლიოში ბავშვების უფლებები იყოს დაცული.
კიდევ ერთხელ, დიდი მადლობა!
შორენა ვარშანიძე
მოგესალმებით, მე ვარ შორენა ვარშანიძე, 13 წლის. დღეს მე ვარ იუნისეფის ინსტაგრამის მასპინძელი. როგორც გითხარით, შორენა მქვია, მაგრამ ყველა „შოშიას“ მეძახის, რაც სულაც არ მწყინს, რადგან ვიცი რომ შოშია ფრინველია, რომელიც საამურად გალობს.
სანამ ჩემ შესახებ მოგიყვებით, ყველას მინდა, მთელი გულით მოგილოცოთ მსოფლიო ბავშვთა დღე <3
ახლა კი ჩემზე: ვცხოვრობ ქედას მუნიციპალიტეტის ულამაზეს სოფელ ზუნდაგაში და ვსწავლობ მახუნცეთის საჯარო სკოლის მე-8 კლასში. მყავს მშობლები, დედაც და მამაც იმავე სკოლაში მუშაობენ მასწავლებლებად, სადაც მე ვსწავლობ. ასევე მყავს ორი ძმა - შოთა და დავითი, ორივე ბათუმის საზღვაო აკადემიის სტუდენტია. მე ძალიან მიყვარს ჩემი ოჯახი და ვამაყობ მათით. მეც რომ დავამთავრებ სკოლას, აუცილებლად გავაგრძელებ სწავლას უმაღლეს სასწავლებელში.
ჩემი საყვარელი საქმიანობაა წიგნების კითხვა, ბევრს ვკითხულობ და ვაკეთებ ჩანაწერებს. როცა კორონავირუსის გამო სკოლები დაიკეტა და სწავლა დისტანციურად გავარგძელეთ, ყველანი ძალიან დაბნეულები და შეშინებულები ვიყავით, მაგრამ შემდეგ ვიპოვეთ გამოსავალი. ჩვენი მასწავლებლები ძალიან ცდილობენ, რომ განათლება მივიღოთ. თუმცა, ვფიქრობ, ბევრად უკეთესი შედეგი გვექნებოდა, ყველა ბავშვს რომ გვქონდეს კარგ ინტერნეტთან წვდომა.
გავიხსენებ ჩემთვის ერთერთ დასამახსოვრებელ დღეს. ეს იყო, როცა მე და ჩემი კლასელები წავედით მაჭახლის ულამაზეს ხეობაში, სადაც მოვინახულეთ ეროვნული პარკი და მუზეუმი, სადაც ინახება პირველი ჩახმახიანი თოფი, ძალიან გავერთეთ, ვისწავლეთ კარვების გაშლა, დაუვიწყარი გასეირნება გამოგვივიდა - ხალისიანი და ნაყოფიერი. ძალიან მინდა, მალე დავამარცხოთ ეს უხილავი ვირუსი და კვლავ დავუბრუნდეთ ცხოვრების ჩვეულ რიტმს, სადაც უამრავ ღონისძიებას დავგეგმავდი თანატოლებთან ერთად.
სამყარო, როდესაც ამ უხილავ მტერს დაამარცებს და მსოფლიო ჩვეულ რეჟიში დაბრუნდება, უფრო მეტად უნდა იყვნენ ბავშვები ჩართული საზოგადოებრივ საქმიანობაში. ბევრი საბავშვო პროექტი უნდა დაიწყოს მაშინვე, როცა მოიხსნება შეზღუდვები და მოგვეცემა თავისუფლად გადაადგილების საშუალება. როცა დავბრუნდებით სკოლაში, უკეთესი იქნება, ჩამოყალიბდეს ბევრი სხვადასხვა კლუბი, სადაც ბავშვებს მოგვეცემა ჩვენი აზრის გამოთქმის საშუალება და მინდა რომ სამყარო ბავშვებისთვის უკეთესი გახდეს.
ბავშვების ისტორიებისა და სხვა საინტერესო კონტენტის სანახავად, გამოგვყევით ინსტაგრამ არხზე: გაეროს ბავშვთა ფონდი საქართველოში