دوست دارم به مدرسه بروم؛ میخواهم انسانی قوی و خوب باشم
داستان رویاپردازی کوچک که با حمایت یونیسف میتواند رویاهایش را با مدرسه رفتن به واقعیت بدل کند.
- فارسي، فارسي
- English
یک سال از زمانی که زینب ۷ ساله و خواهر دوقلویش زینت، مزارشریف در افغانستان را همراه خانوادهشان ترک کرده و به شهر کرمان، در استان کرمان در مرکز ایران آمدند گذشته است. رویای زینب این است که دکتر شود. او می گوید: «میخواهم به مدرسه بروم، درس بخوانم و آدم خوبی بشوم. دوست دارم به مدرسه بروم، ورزش کنم و قوی بشوم.» و حالا، او همراه پدر و خواهرش به مدرسه معلم آمده تا گام اول در راه تحقق رویایش را بردارد.
به عنوان بخشی از برنامه ملی تحت حمایت یونیسف، زینب و زینت باید پیش از ثبتنام در مدرسه ابتدایی یک سری آزمایش که بینایی، شنوایی و وضعیت کلی سلامت و آمادگیشان برای مدرسه را میسنجد، انجام دهند. این آزمایشات هر نیاز خاص کودکان در بدو ورود به مدرسه را شناسایی میکند.
زینب (سمت راست) و خواهر دوقلویش زینت (سمت چپ) جزو کودکان پناهنده افغانستانی هستند که آزمایشات سنجش سلامت را به عنوان بخشی از ثبت نام در مدرسهای در کرمان، ایران انجام دادند.
برنامه سنجش سلامت همچنین فرصتی است برای کارکنان بخش سنجش تا آگاهی والدین را درخصوص حمایت بهتر از فرزندان خود، به خصوص از لحاظ سلامت و بهداشت بالا ببرند، از جمله برای والدینی مثل محمدحسین که شش فرزند دارد و امروز کوچکترین آنها، زینب ۷ ساله را برای سنجش آورده است. محمدحسین در حالی که منتظر دخترش می باشد میگوید: «همه تلاشهای ما برای این است که بچههایمان آیندهای درخشان داشته باشند.»
برنامه سنجش سلامت، یک غربالگری اجباری برای ورود به مدرسه است که همه کودکان باید پیش از ثبتنام در کلاس اول انجام دهند. هر ساله بیش از یک میلیون کودک در ایران در این برنامه شرکت می کنند. با این حال، از آنجاییکه هزینهای برای این سنجش باید پرداخت شود، و با اینکه مبلغ آن ناچیز است، بسیاری از والدین کم درآمد، به دلیل این هزینه از ثبت نام فرزندان خود خودداری میکنند.
زینب در حال آزمایش سنجش سلامت که فرآیندی اجباری برای ورود به مدرسه است و همه کودکان باید پیش از ثبت نام برای مدرسه آن را انجام دهند.
به عنوان بخشی از همکاری میان یونیسف و وزارت آموزش و پرورش، یونیسف هزینههای برنامه سنجش سلامت ورودی مدرسه برای کودکان پناهنده افغان، کودکان عشایر، و کودکان در مناطق کم برخوردارتر در چهار استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان و لرستان را پوشش داده است. در نتیجه، ۹۷هزارو۴۵۴ کودک شامل ۴۶هزارو۹۲۳ دختر از خدمات سنجش رایگان بهره بردهاند.
دو کودک دیگر کلثوم و معصومه هستند که همراه مادرشان بیبینور به مرکز سنجش در مدرسهای در کرمان مراجعه کردهاند. بیبینور که شش فرزند دارد، میگوید که هم خودش و هم همسرش بیسواد هستند، ولی نمیخواهند که سرنوشت فرزندانشان هم مانند خودشان شود. هر شش فرزند این خانواده پناهنده افغانستانی در حال حاضر در ایران به مدرسه میروند.
بیبینور، مادر شش فرزند، همراه دو دخترش کلثوم (سمت راست) و معصومه (سمت چپ) برای سنجش سلامت به مدرسهای در کرمان مراجعه کردهاند.
با حمایت یونیسف، برنامه سنجش دستاوردهای قابل توجهی داشته است. در حالی که استان کم برخوردار سیستان و بلوچستان در سه دهه گذشته دارای پایینترین نرخ پوشش سنجش بوده است، در سال تحصیلی فعلی از مهرماه 1401، نرخ مشارکت به صورت قابل توجهی افزایش یافته، و باعث شده که این استان بالاترین نرخ مشارکت در برنامه سنجش سلامت ملی را از آن خود کند. با استناد به نتایج این برنامه و شواهد ناشی از آن، وزارت آموزش و پرورش نیز توانست درخواست افزایش بودجه عمومی برای سنجش سلامت در سال ۱۴۰۲ را ارائه نماید.
یونیسف به همکاری با وزارت آموزش و پرورش درخصوص سنجش سلامت ازطریق خریداری تجهیزات برای مناطق دورافتاده، ارائه همکاری فنی برای بهبود کیفیت آزمایشات، و گسترش پوشش به خانوارهای محروم ادامه خواهد داد.
زینب و زینت پس از انجام آزمایشات سنجش، دست در دست هم مدرسه را ترک کردند. آنها میدانند که فرصت دستیابی به آرزوهایشان را پیدا کرده اند، تا آگاه تر شوند و «افراد خوب و قوی» بار بیایند.
