โอกาสห้าประการสำหรับเด็กที่เราต้องลงมือทำทันที

การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 คือวิกฤติระดับโลกที่เราไม่เคยประสบมาก่อนในชีวิต  ไม่ว่าจะเป็นที่ใด การแพร่ระบาดของโรคดังกล่าวส่งผลกระทบต่อทุกคน โดยเฉพาะเด็ก  เด็กหลายล้านคนเข้าไม่ถึงบริการสุขภาพ การศึกษา และการปกป้องคุ้มครองขั้นพื้นฐาน เพียงเพราะพวกเขาเกิดมายากจน หรือเพราะเชื้อชาติ ศาสนา หรือเผ่าพันธุ์  การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ทำให้ช่องว่างความไม่เท่าเทียมดังกล่าวกว้างยิ่งขึ้น อีกทั้งยังก่อผลกระทบที่ยาวนานทั้งในด้านสังคม เศรษฐกิจ และสุขภาพ ซึ่งเป็นภัยคุกคามต่อสิทธิเด็ก

แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เราจะหวั่นเกรงหรือยอมจำนนต่อความท้าทายดังกล่าว  การเฉลิมฉลองโอกาสครบรอบ 75 ปีขององค์การยูนิเซฟในปีนี้เป็นการเตือนความจำว่าองค์กรแห่งนี้เกิดขึ้นมาท่ามกลางวิกฤติซึ่งเป็นผลพวงจากสงครามโลกครั้งที่สอง  ในขณะนั้น เราอาจยอมแพ้ได้ง่าย ๆ ต่อขนาดของปัญหาที่เด็กต้องเผชิญในโลกที่ถูกทำลายด้วยไฟสงคราม แต่เราก็ได้ออกแบบอนาคตใหม่ที่เป็นไปได้ เราได้สร้างระบบสวัสดิการและบริการสุขภาพขึ้นมาใหม่ทั่วโลก เราสามารถเอาชนะโรคไข้ทรพิษได้ และเราได้สร้างองค์การสหประชาชาติให้เกิดขึ้น

เรากำลังจะสร้างประวัติศาสตร์อีกครั้ง เช่นเดียวกับในวิกฤติระดับโลกก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นสงครามโลกทั้งสองครั้งหรือการแพร่ระบาดของโรคร้ายแรงอื่น ๆ ซึ่งทำให้ผู้นำประเทศต่าง ๆ หันหน้าเข้าหากันเพื่อเจรจาและบรรลุข้อตกลงที่ปูทางไปสู่สันติภาพ และการร่วมมือกันเพื่อฟื้นฟูและสร้างสิ่งต่าง ๆ ขึ้นมาใหม่ 

เราต้องดึงประเทศต่าง ๆ เข้ามาร่วมมือกัน โดยมีแผนงานที่เป็นรูปธรรมและปฏิบัติได้ในการปกป้องคุ้มครองลูกหลานของเรา เป็นพันธสัญญาระหว่างคนรุ่นเรากับคนรุ่นต่อไปว่าจะมีการลงทุนในด้านสุขภาพและการศึกษา การสร้างระบบและบริการที่ยืดหยุ่นที่เด็กทุกคนเข้าถึงได้ และการให้หลักประกันว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่ได้รับผลกระทบจากการขาดงบประมาณหรือสถาวะเศรษฐกิจที่ถดถอย

ไม่ว่าขนาดของความท้าทายที่เด็กทั่วโลกกำลังประสบจะยิ่งใหญ่เพียงใด เราก็ต้องเดินไปข้างหน้าด้วยความเป็นหุ้นส่วนและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันเพื่อต่อยอดความสำเร็จที่ผ่านมา โดยต้องมีทั้งความทะเยอทะยานและความมั่นใจในอนาคตร่วมกัน

เราต้องไม่กลับไปทำสิ่งเดิม ๆ เพราะเราต้องทำให้ได้มากกว่าคำว่า ‘ปกติ’ เพื่อเด็กหลายร้อยล้านคนทั่วโลก

การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ก่อให้เกิดโอกาสห้าประการสำหรับเด็กทั่วโลก รวมทั้งบทเรียนห้าประการในการออกแบบอนาคตที่ดีกว่าและสอดคล้องกับสิ่งที่พวกเขาเรียกร้องและต้องการ

เราต้องสร้างความเชื่อมั่นให้เกิดขึ้น วัคซีนจึงจะใช้ได้ผล

ประวัติศาสตร์และวิทยาศาสตร์บอกเราว่า วัคซีนคือความหวังที่ดีที่สุดในการหยุดการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 เพื่อให้เราได้กลับมาใช้ชีวิตและฟื้นฟูเศรษฐกิจกันอีกครั้ง

แต่ก็เป็นเช่นที่ฤทธิกล่าว ยังคงมีความเสี่ยงที่วัคซีนโรคโควิด-19 จะเข้าไม่ถึงประชากรทั้งหมด 

ความลังเลที่จะรับการฉีดวัคซีนคืออุปสรรคสำคัญของการเอาชนะการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19  การสำรวจความเห็นของผู้ใหญ่จำนวน 20,000 คนใน 27 ประเทศพบว่า 1 ใน 4 ของกลุ่มตัวอย่างดังกล่าวอาจปฏิเสธที่จะรับการฉีดวัคซีน  นอกจากนั้น การสำรวจความเห็นต่อเรื่องเดียวกันของชาวอเมริกันแสดงให้เห็นว่า การสื่อสารที่ไม่ชัดเจนและเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของนักการเมืองและเจ้าหน้าที่ด้านสาธารณสุขส่งผลให้ความเชื่อมั่นในวัคซีนลดลง

ขณะเดียวกัน การเผยแพร่ข้อมูลผิด ๆ เกี่ยวกับวัคซีนกลับกลายเป็นธุรกิจที่กำลังเติบโต โดยสื่อออนไลน์ของผู้ประกอบการที่ต่อต้านวัคซีนกลับมีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นอย่างน้อยร้อยละ 20 ในช่วงการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19  นอกจากนั้น การศึกษาขององค์กร Avaaz ยังพบว่า เว็บไซต์ 10 อันดับแรกที่เผยแพร่ข้อมูลด้านสาธารณสุขที่บิดเบือนกลับมีจำนวนผู้ติดตามมากกว่าเว็บไซต์ด้านสาธารณสุขที่เป็นแหล่งข้อมูลทางการถึงเกือบสี่เท่า 

โดยสรุปคือเรากำลังพ่ายแพ้ในการแข่งขันเพื่อช่วงชิงความเชื่อมั่น  และหากปราศจากความเชื่อมั่น จะเป็นวัคซีนประเภทใดก็ไม่มีประโยชน์  อย่างไรก็ดี การเริ่มฉีดวัคซีนโรคโควิด-19 ในประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกคือโอกาสที่จะนำวัคซีนไปสู่เด็กทุกคน เพราะเด็กทุกคนควรมีโอกาสที่จะได้พบแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ดังกล่าว

สิ่งที่ต้องดำเนินการ:

สิ่งสำคัญที่สุดคือ รัฐบาลประเทศต่าง ๆ ต้องให้ความสำคัญกับการกลับมาเปิดการเรียนการสอนเป็นอันดับแรกโดยมีมาตรการทุกอย่างที่เป็นไปได้เพื่อให้การเปิดการเรียนการสอนมีความปลอดภัย

การเรียนการสอนที่หยุดชะงักทั่วโลกในครั้งนี้ทำให้เราได้คิดทบทวนวิธีการที่เราใช้ในการทำให้เด็กเข้าถึงการศึกษา

โครงการ Reimagine Education ของยูนิเซฟเป็นการปฏิวัติการเรียนรู้และการพัฒนาทักษะเพื่อให้เด็กทุกคนเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพโดยผ่านการเรียนรู้แบบดิจิทัล ความเชื่อมโยงทางอินเทอร์เน็ต การเข้าถึงอุปกรณ์และข้อมูลในราคาที่ซื้อหาได้ และการมีส่วนร่วมของเยาวชน  เราตั้งเป้าหมายที่จะเข้าถึงเด็กและเยาวชนจำนวน 500 ล้านคนภายในปี 2564 และ 3.5 พันล้านคนภายในปี 2573  โดยอาศัยความร่วมมือกับองค์กรพันธมิตรจำนวนมากทั้งในภาครัฐและเอกชน โครงการดังกล่าวครอบคลุมกิจกรรมทุกด้านตั้งแต่การนำส่งหนังสือเรียนไปยังพื้นที่ห่างไกล การสนับสนุนรายการวิทยุเพื่อการศึกษา และการทำให้เด็กเข้าถึงการศึกษาไม่ว่าจะอยู่ที่ใด โดยผ่านข้อความ SMS กลุ่มสนทนาในแอพพลิเคชัน Whatsapp หรือเนื้อหาในรูปแบบพอดแคสต์ (podcasts) 

เครื่องมือดิจิทัลคือปัจจัยที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ  โดยชุดเครื่องมือการเรียนรู้แบบดิจิทัล (Global Digital Learning Toolkit) ของยูนิเซฟกำลังขยายโอกาสการเข้าถึงทักษะด้านดิจิทัล ทักษะการทำงาน ทักษะที่ปรับใช้ได้ในการทำงานทุกสาขา และทักษะขั้นพื้นฐานต่าง ๆ สำหรับกลุ่มที่เปราะบางและเข้าถึงได้ยากที่สุด เรากำลังทำงานร่วมกับไมโครซอฟต์ในการพัฒนาระบบพาสปอร์ตการเรียนรู้ (Learning Passport) ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มที่ทำให้ผู้ใช้งานเข้าถึงหลักสูตรการศึกษาได้ในหลากหลายภาษาทั้งแบบออนไลน์และออฟไลน์ รวมทั้งในสถานการณ์วิกฤติ  เรามีความร่วมมือกับ Khan Academy ในการส่งเสริมทักษะด้านดิจิทัลและทักษะขั้นพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับเสต็มศึกษา (STEM) ในกลุ่มผู้อพยพและแรงงานข้ามชาติ ซึ่งรวมถึงการพัฒนาสื่อดิจิทัลเพื่อสอนภาษาของประเทศผู้รับเพื่อขยายโอกาสในการเข้าถึงการศึกษาและการประกอบอาชีพของคนเหล่านี้  นอกจากนั้น เรายังมีความร่วมมือกับมูลนิธิ Age of Learning เพื่อทำให้นักเรียนกว่า 180,000 คนทั่วโลกเข้าถึงหลักสูตรเตรียมความพร้อมก่อนเข้าโรงเรียน และหลักสูตรส่งเสริมความสามารถในการอ่านเขียนและการคำนวนโดยไม่มีค่าใช้จ่าย

เครื่องมือการเรียนรู้ต้องมาพร้อมกับความเชื่อมโยงด้านดิจิทัล  ดังนั้น เราจึงได้ผลักดันความริเริ่ม GIGA ซึ่งเป็นความร่วมมือระหว่างยูนิเซฟกับองค์กรพันธมิตรทั้งในภาครัฐและเอกชน เพื่อขยายการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตสำหรับเด็กทุกคน รวมทั้งชุมชนและโรงเรียนทุกแห่งภายในปี 2573

ภายใต้ความริเริ่มดังกล่าว เราได้ร่วมมือกับบริษัทอีริคสัน (Ericsson) ในการจัดทำแผนที่การเข้าถึงอินเทอร์เน็ตของโรงเรียนต่าง ๆ ให้ได้ 35 ประเทศภายในปี 2566 ซึ่งเป็นก้าวแรกที่สำคัญในการทำให้เด็กทุกคนเข้าถึงโอกาสการเรียนรู้แบบดิจิทัล

ดังเช่นที่คาโมเกโลกล่าว ขณะนี้คือช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดที่จะเปิดรับพลังของเครื่องมือดิจิทัลเพื่อปฏิวัติการเรียนรู้และการพัฒนาทักษะสำหรับเด็กทุกคนที่เกิดมาในยุคนี้

> กลับไปด้านบน

โควิด-19 ทำให้คนหันมาสนใจเรื่องสุขภาพจิตของเยาวชน

ทูลิกากล่าวได้ถูกต้อง สุขภาพจิตเป็นเรื่องใหญ่ และมีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่าสุขภาพกาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กและวัยรุ่น ซึ่งเป็นวัยแห่งการวางรากฐานเพื่อการพัฒนาทักษะการเรียนรู้และการคิดตลอดชีวิต ความฉลาดทางอารมณ์ และความยืดหยุ่นเมื่อต้องเผชิญกับความเครียด

การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ทำให้เราเห็นว่าเด็กและวัยรุ่นมีความเปราะบางเพียงใด

สำหรับเด็กทุกคนไม่ว่าจะอยู่ที่ใด โรคโควิด-19 ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะรูปแบบการใช้ชีวิตที่พวกเขาคุ้นเคย เช่น การไปโรงเรียน และการออกไปเล่นกลางแจ้ง  สำหรับวัยรุ่น การต้องอยู่แต่ในบ้านได้ตัดขาดพวกเขาออกจากเพื่อนฝูงและสังคม ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในช่วงวัยดังกล่าว  และสำหรับเด็กที่เป็นเหยื่อของการใช้ความรุนแรง การถูกทอดทิ้ง หรือการถูกล่วงละเมิดภายในครอบครัว การปิดเมืองทำให้พวกเขาติดอยู่หลังประตูที่ปิดตายกับคนที่ล่วงละเมิดพวกเขาโดยปราศจากการสนับสนุนที่อาจหาได้จากที่โรงเรียน หรือจากญาติและชุมชน  นอกจากนั้น โรคโควิด-19 ยังเป็นอุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางการเข้าถึงบริการด้านสุขภาพจิตในกว่าร้อยละ 93 ของประเทศทั่วโลก

ผลกระทบเหล่านี้ทำให้ปัญหาที่มีอยู่แล้วรุนแรงยิ่งขึ้น  ในจดหมายฉบับก่อนหน้านี้ ดิฉันพูดถึงปัญหาสุขภาพจิตที่มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในกลุ่มวัยรุ่นอายุต่ำกว่า 18 ปี ซึ่งเป็นช่วงวัยที่มีความสำคัญต่อพัฒนาการด้านอารมณ์และสังคม  โดยครึ่งหนึ่งของปัญหาสุขภาพจิตเกิดขึ้นก่อนที่เด็กจะอายุครบ 15 ปี และร้อยละ 75 เกิดขึ้นก่อนที่จะเข้าสู่วัยผู้ใหญ่  และส่วนใหญ่ของผู้เสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายซึ่งมีประมาณ 800,000 คนต่อปีเป็นเยาวชน  นอกจากนั้น การทำร้ายตัวเองยังเป็นสาเหตุหลักอันดับสองของการเสียชีวิตในกลุ่มเด็กหญิงอายุระหว่าง 15-19 ปี

เป็นเรื่องน่าเศร้าที่เด็กและเยาวชนจำนวนมากไม่พยายามขอความช่วยเหลือ เพราะเกรงจะถูกตีตราทางสังคมและถูกเลือกปฏิบัติจากการเป็นผู้ถูกล่วงละเมิดหรือมีความเครียดทางจิตใจ  นอกจากนั้น ปัญหาสุขภาพจิตยังไม่ใช่สิ่งที่ได้รับความสำคัญในการจัดสรรงบประมาณในประเทศต่าง ๆ โดยในประเทศที่มีระดับรายได้ต่ำ งบประมาณด้านสุขภาพจิตจะมีสัดส่วนไม่ถึงร้อยละ 1 ของงบประมาณด้านสุขภาพทั้งหมด 

โดยที่สุขภาพจิตของเด็กและเยาวชนกำลังประสบความท้าทายอย่างมาก การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 จึงเป็นโอกาสที่เราจะได้พูดคุยและเรียนรู้เกี่ยวกับปัญหาสุขภาพจิตทั้งในเด็กและผู้ใหญ่

สิ่งที่ต้องดำเนินการ:

โคลฟเวอร์ยืนยันหนักแน่นว่าเด็กและเยาวชนไม่ได้ไร้พลัง  เราต้องสร้างหลักประกันให้เด็กทุกคนมีโอกาสที่จะทำประโยชน์ให้สังคมและไม่มีเด็กคนใดถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ไม่ว่าพวกเขาจะมีเพศ เชื้อชาติ สีผิว หรือศาสนาใด เราต้องมีความมุ่งมั่นร่วมกันที่จะแก้ไขปัญหาความไม่เท่าเทียมและการเลือกปฏิบัติ ดังเช่นที่นายอันตอนิอู กูเตร์เรส เลขาธิการสหประชาชาติ กล่าวในปีนี้ว่า เราไม่ได้ต้องการแค่เพียงนโยบายการคุ้มครองทางสังคมที่ทันสมัย แต่ยังต้องมีโครงการและนโยบายที่มีเป้าหมายชัดเจนเพื่อขจัดปัญหาการเลือกปฏิบัติต่อเพศ เชื้อชาติ หรือสีผิว ที่ยังคงฝังรากลึกในสังคม

เด็กจำนวนมากยังเข้าไม่ถึงบริการขั้นพื้นฐานที่หลายคนอาจเห็นว่าเป็นสิ่งที่หาได้ง่าย ๆ เช่น น้ำสะอาดและสบู่ ซึ่งเป็นปัจจัยพื้นฐานในการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 และโรคติดต่ออื่น ๆ  ดังนั้น เราจึงได้มีนวัตกรรมต่าง ๆ เช่น การติดตั้งสถานีล้างมือเคลื่อนที่ ซึ่งใช้คันเหยียบในการเปิดปิดน้ำ เพื่อป้องกันไม่ให้มือสัมผัสกับพื้นผิวต่าง ๆ ในตลาด ศูนย์อนามัย โรงเรียน ในเอกวาดอร์ และประเทศต่าง ๆ เพื่อป้องกันเด็กจากการติดเชื้อไวรัสและแบคทีเรีย

การคุ้มครองทางสังคม เช่น การให้เงินช่วยเหลือ เป็นอีกเครื่องมือที่สำคัญซึ่งไม่เพียงช่วยประคับประคองให้หลายครอบครัวอยู่รอดได้ในระยะสั้น แต่ยังช่วยต่อสู้กับความไม่เท่าเทียมในภาพรวมด้วย เพราะเงินช่วยเหลือดังกล่าวอาจช่วยให้เด็กได้ไปโรงเรียนหรือไปพบแพทย์ หรือได้ทานอาหารที่มีประโยชน์ และลดความเสี่ยงของการตกเป็นแรงงานเด็ก  ดังนั้น ยูนิเซฟจึงกำลังทำงานร่วมกับรัฐบาลของ 115 ประเทศในการสนับสนุนการขยายขอบเขตการให้ความช่วยเหลือทางสังคมในช่วงการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 และการฟื้นฟูเศรษฐกิจในปัจจุบัน

ประสบการณ์จากวิกฤติต่าง ๆ ในอดีตทำให้เราตระหนักว่า เราจำเป็นต้องลงทุนในโครงการหรือนโยบายด้านสังคมที่สำคัญ แม้ในช่วงที่เศรษฐกิจถดถอย  ดังนั้น ในขณะที่รัฐบาลต้องช่วยเหลือผู้ได้รับผลกระทบจากการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 พวกเขาก็ต้องให้ความสำคัญกับการปกป้องไม่ให้งบประมาณด้านสังคมถูกปรับลดด้วย และต้องทำให้แน่ใจว่ามีการใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพในการให้บริการในด้านต่าง ๆ

> กลับไปด้านบน

การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศคืออีกหนึ่งวิกฤติโลกที่รอไม่ได้

โควิด-19 สอนให้เรารู้ว่าปัญหาระดับโลกต้องการวิธีการแก้ไขในระดับโลก ไม่มีใครได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมากไปกว่าเด็ก เพราะเด็กมีความเปราะบางต่อการเปลี่ยนแปลงของอากาศที่พวกเขาสูดหายใจ น้ำที่พวกเขาดื่ม และอาหารที่พวกเขาทาน  เราตระหนักว่าเด็กมีความเปราะบางต่อสารพิษและเชื้อโรคที่ปนเปื้อนในแหล่งน้ำ รวมทั้งการขาดแคลนอาหาร ซึ่งเกิดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ  นอกจากนั้น หากแนวโน้มยังเป็นเช่นเดิม ในเวลาเพียง 20 ปีข้างหน้า เด็ก 1 ใน 4 คนทั่วโลกจะมีชีวิตอยู่ในพื้นที่ที่ขาดแคลนทรัพยากรน้ำในขั้นวิกฤติ  ดังนั้น ในฐานะผู้ใหญ่ เราจึงต้องมีความรับผิดชอบต่อสุขภาวะของโลกที่เราจะทิ้งไว้ให้ลูกหลาน

หากยังไม่มีการจัดการปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศอย่างจริงจัง ความไม่เท่าเทียมก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น โดยภายในปี 2593 ความเสียหายจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะมีมูลค่าสะสมสูงถึง 8 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ และทำให้เศรษฐกิจโลกหดตัวลงคิดเป็นมูลค่าเท่ากับร้อยละ 3 ของผลิตภัณฑ์มวลรวมของประเทศ หรือจีดีพี โดยภูมิภาคที่ยากจนที่สุดจะได้รับผลกระทบยิ่งกว่านั้น  นอกจากนั้น หากไม่มีการลงมือแก้ไขตั้งแต่ตอนนี้ คนจำนวนมากกว่าพันล้านคนจะต้องพลัดพรากจากที่อาศัยภายใน 30 ปีข้างหน้า เมื่อวิกฤติสภาพภูมิอากาศ ภัยธรรมชาติ และความขัดแย้งทางอาวุธผลักดันให้เกิดการโยกย้ายถิ่นฐานเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อทุกประเทศ ไม่ว่าจะเป็นประเทศกำลังพัฒนาหรือประเทศพัฒนาแล้ว

บทส่งท้าย...

ในจดหมายเปิดผนึกที่ดิฉันเขียนเมื่อปี 2562 ดิฉันได้พูดถึงความห่วงกังวลและความหวังสำหรับอนาคตของเด็กและเยาวชน โดยไม่รู้แม้แต่นิดว่าหลังจากนั้นอีกหนึ่งปี การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 จะทำให้เราได้เห็นความกังวลเหล่านั้นเป็นจริงขึ้นมา

ข่าวร้ายคือเมื่อวิกฤติยังคงดำเนินต่อไปและปัญหาเศรษฐกิจยังคงหยั่งลึกลงเรื่อย ๆ เราจึงยังมีงานหนักรออยู่ข้างหน้า พายุทางเศรษฐกิจได้สร้างข้อจำกัดในการใช้จ่ายงบประมาณของรัฐบาลและทำให้ความก้าวหน้าและพัฒนาการต่าง ๆ ในหลายทศวรรษที่ผ่านมาต้องถอยหลัง  หากเราไม่ลงมือแก้ไขอย่างจริงจังและรวดเร็ว ผลกระทบก็อาจเกิดขึ้นยาวนานจนถึงคนรุ่นต่อ ๆ ไป

แต่ข่าวดีคือเราสามารถเปลี่ยนแปลงทิศทางของแนวโน้มดังกล่าวได้ด้วยการใช้โอกาสที่ไม่เคยมีมาก่อนจากวิกฤติในครั้งนี้ในการออกแบบและสร้างระบบต่าง ๆ ขึ้นมาใหม่ให้เด็กและเยาวชนได้พึ่งพา

ดังนั้น ดิฉันจึงขอเรียกร้องให้ทุกคนลงมือทำ ทั้งเด็ก เยาวชน และผู้นำในสังคม ไม่ว่าจะเป็นนักการเมือง ผู้นำด้านศาสนา ผู้กำหนดนโยบาย นักกีฬา สื่อมวลชน นักรณรงค์ และพวกเราทุก ๆ คน

ประชาคมระหว่างประเทศต้องสนับสนุนการฟื้นฟูเศรษฐกิจที่ครอบคลุมที่ให้ความสำคัญกับการลงทุนเพื่อเด็กและสิทธิเด็ก  ภาคเอกชนต้องมีบทบาทมากขึ้นในการพัฒนานวัตกรรมเพื่อการเข้าถึงและการปกป้องคุ้มครองเด็กในประเด็นต่าง ๆ ที่หลากหลาย ตั้งแต่ความปลอดภัยและความเป็นส่วนตัวในโลกอินเทอร์เน็ต การเรียนรู้แบบดิจิทัล ไปจนถึงการจัดหาน้ำสะอาด  นอกจากนั้น ประชาชนทุกคนต้องตรวจสอบการทำงานของรัฐบาลให้มีความรับผิดชอบและยืนหยัดต่อต้านการเลือกปฏิบัติและความไม่เท่าเทียม

ในโอกาสที่องค์การยูนิเซฟจะเฉลิมฉลองการครบรอบ 75 ปีแห่งการออกแบบอนาคตสำหรับเด็กทุกคนในปีนี้ ดิฉันขอให้พวกเราร่วมมือกันเพื่อเด็กและเยาวชนโดยคำนึงถึงความเร่งด่วนของปัญหาตรงหน้า เพื่อสร้างโอกาส จุดประกายความฝัน และสนับสนุนพวกเขาในทุกด้านของชีวิต

โควิด-19 คงไม่ใช่วิกฤติสุดท้ายที่มวลมนุษยชาติต้องประสบ ดังนั้น ดิฉันจึงขอให้พวกเราทำงานเคียงข้างกันในฐานะเพื่อนและหุ้นส่วนเพื่อผ่านวิกฤติครั้งนี้ไปด้วยกันและมีความเข้มแข็งยิ่งขึ้น

ดาวน์โหลดจดหมายเปิดผนึกฉบับนี้ [PDF]