Социјални услуги за поддршка на децата со попреченост
Почитување на правата и способностите на секој поединец и активно избегнување на етикетирање, стигматизација и дискриминација
- Достапно на:
- English
- Македонски
Предизвик
Дефинирањето на попреченоста не е црно-бел процес, туку разликување на низа способности, капацитети и можности. Всушност, способноста и попреченоста не може да се дефинираат само од аспект на медицинска дијагноза. Напротив, постојат многу фактори што придонесуваат кон способноста или онеспособеноста лицето да направи нешто што сака или треба. На пример, ако детето не може да се движи или да оди на училиште, тоа може да биде поврзано со било која од низата здравствени состојби или ограничувачки фактори во средината.
Меѓутоа, земјата сѐ уште користи традиционални методи на проценка, кои вклучуваат елементи на етикетирање и придонесуваат кон стигматизација и дискриминација на децата и возрасните.
Класификацијата на децата го зголемува ризикот од запоставување, злоставување и исклучување
Овој пристап не само што не е од помош за остварување на основните права на образование или здравствени услуги на децата што се соочуваат со попреченост туку и ефективно го попречува нивниот потенцијал за развој.
Секој може да доживее попреченост во одреден момент од животот, без оглед дали постојано или привремено, повремено или континуирано. Етикетирањето на лицата и особено на децата со попреченост како поинакви, нецелосни или „дефектни“ едноставно не е фер.
Способноста и попреченоста припаѓаат на иста скала
Термините „способност“ и „попреченост“ може да се разгледуваат на скала со различни степени и дефиниции. Сите, без разлика кои се, се вклопуваат некаде на оваа скала. Ова е важно за сите луѓе, но можеби е најважно за децата.
Токму затоа, од суштинско значење е луѓето и децата да не се класифицираат врз основа на способноста или онеспособеноста, туку фокусот да се стави врз нивната функционалност - нивните потенцијали, можности и способности - за целосно да ги уживаат своите права на образование, здравствена заштита, и социјална поддршка и грижа.
Решение
Меѓународната класификација на функционирање, попреченост и здравје (МКФ) е светски стандард за класификација на функционирањето и попреченоста, договорен од Собранието на Светската здравствена организација во 2001 г. Со менување на фокусот од здравствена состојба кон функционирање, преку заедничка рамка, со МКФ сите луѓе се ставаат на исто рамниште, овозможувајќи споредба на нивните капацитети и потенцијали во однос на релевантното функционирање - за потоа да им се обезбеди поддршка.
Во владата и другите сектори, со МКФ се поддржуваат политики засновани на права, а се обезбедува и заеднички јазик и разбирање што може да го користат лицата кои се соочуваат со попреченост, лицата кои даваат услуги или работат со податоци за попреченост.
УНИЦЕФ работи со партнерите од владата и граѓанскиот сектор на воведување функционална проценка на попреченоста врз основа на МКФ, за децата да добијат најдобра поддршка и услуги што ќе им помогнат да опстанат и да напредуваат во животот.
УНИЦЕФ се залага сите деца да добијат рамноправна основа за реализирање на својот полн потенцијал!