صدای مردمی زیبا و اصیل اما در حاشیه مانده و دور از دسترس در سیستان و بلوچستان ایران

دوشنبه صبحی نسبتا گرم و مرطوب در مرداد ماه ۱۴۰۳، با آسمانی صاف بود که من به همراه تعدادی دیگر از همکاران از دفتر یونیسف در ایران، به فرودگاه چابهار رسیدم. ما در حال انجام ماموریتی بودیم که هدف از آن بررسی حمایت‌های یونیسف از جوامع متاثر از سیل در استان سیستان و بلوچستان و به طور خاص در چابهار و مناطق اطراف بود. 

همزمان با سیل‌های ویرانگر که این منطقه را در اواخر سال گذشته درنوردید، یونیسف به طور فعال در ارائه کمک‌های حیاتی به جوامع متاثر از سیل، از جمله زنان و کودکان در استان سیستان و بلوچستان مشارکت داشته است. یونیسف با همکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزارت نیرو، ارائه خدمات آب سالم و بهداشت به خانوارها و جوامع تحت تاثیر این فاجعه را در اولویت خود قرار داد تا از سلامت کودکان و خانواده‌ها اطمینان حاصل نماید. 

در روز نخست ماموریتمان، ما از روستاهای منطقه دشتیاری، جایی که بسته‌های بهداشتی و حمام و دستشویی‌های پیش ساخته میان جوامع متاثر در بهار سال جاری توزیع شده بود، بازدید به عمل آوردیم. 

در حین بازدید منطقه و مشاهده سطح محرومیت، من بسیار از اعتماد و گشاده‌رویی جوامع که در برخورد با ما برای به اشتراک گذاشتن نیازها و قصه‌هایشان نشان دادند، خوشحال شدم. فائزه، مادر جوان کودک یک ساله با خوشحالی از اقلام دریافت شده تشکر کرد و با ما در مورد نیاز هایی که زنان و کودکان در تامین منظم اقلام بهداشتی دارند، سخن گفت. دیگر مسائل عنوان شده توسط افراد شامل کمبودهای اقتصادی خانوارها برای تامین نیازهای اولیه و نیز کاستی‌های زیرساختی از جمله دسترسی به آب سالم، مدرسه، و بیمارستان، بود. دستشویی و حمام‌های پیش ساخته که یونیسف در اردیبهشت ماه سال جاری تحویل داده بود، مورد استفاده قرار گرفته بودند و باعث پیشرفت وضعیت بهداشتی همه افراد به خصوص زنان و کودکان شده بود.  

در روز دوم، ما به بازدید از زیر ساخت‌های بهبود کیفیت آب از جمله تکنولوژی تصفیه آب و آزمایشگاه سنجش کیفیت آب که یونیسف  از طریق وزارت نیرو ارائه داده بود، پرداختیم. در نتیجه این اقدام، حدود یک میلیون نفر از اهالی منطقه به آب سالم و پاک دسترسی دارند. همانگونه که توسط روستاییان توضیح داده شد، با ارتقای سطح دسترسی به آب سالم و پاک، تعداد دفعات ابتلا به عفونت‌های گوارشی کاهش پیدا کرده است. هرچند، همانگونه که راننده تاکسی، آقای نبات زهی و افراد محلی در چابهار تایید کردند، جریان و دسترسی به آب سالم به طور متناوب در طول روز و طی ساعت‌های طولانی قطع می‌شود.

پتانسیل‌های طبیعی و نیروی انسانی که به این منطقه غنی کشور تعلق دارد، دغدغه ذهنی من در طول مدت این ماموریت ۴۸ ساعته بود. توسعه‌های آینده در این منطقه، می‌تواند با پایداری بیشتری برنامه‌ریزی و طراحی شود، چرا که پتانسیل‌های این منطقه تقریبا دست نخورده و بدون دخالت‌های اشتباه انسانی مانند بسیاری از مناطق دیگر کره زمین، باقی مانده است.  

در این حین که ما ماموریتمان را در عصر هنگام روز دوم به پایان می رساندیم، بسیار خرسند بودم که این فرصت را یافتم تا به این قسمت از کشور بیایم و از نزدیک وضعیت زندگی مردم و تاثیر اقداماتمان را در این ناحیه مشاهده کنم. هرچند که جوامع هدف رضایت خود را از بسته های بهداشتی توزیع شده و زیرساخت‌های کیفیت آب ابراز داشتند، ذهن من همچنان با فکر خلا بزرگ موجود برای تامین نیازهای اولیه مردم به طور پایدار در حوزه های تحصیل، سلامت، آب سالم، پناهگاه و معاش، مشغول است.