Zrozumienie postaw ukraińskiej młodzieży wobec zdrowia psychicznego i wsparcia psychospołecznego
Jak wpływ rówieśników, społeczna percepcja i czynniki psychologiczne wpływają na chęć szukania wsparcia.
- English
- Polish
Highlights
Raport UNICEF „Zrozumienie postaw ukraińskiej młodzieży wobec zdrowia psychicznego i wsparcia psychospołecznego w Polsce”, opracowany we współpracy z Uniwersytetem SWPS oraz Fundacją Instytutu Matki i Dziecka, rzuca światło na bariery i czynniki sprzyjające poszukiwaniu wsparcia zdrowia psychicznego i psychospołecznego przez nastolatków z Ukrainy w Polsce.
W kompleksowym badaniu, obejmującym ponad 700 uczestników, w tym nastolatków z Ukrainy (16-19 lat), ich rodziców oraz profesjonalistów z zakresu wsparcia zdrowia psychicznego i psychospołecznego, wykorzystano zarówno metody jakościowe, jak i ilościowe.
Poprzez zrozumienie ich postaw i zachowań oraz identyfikację odpowiednich narzędzi behawioralnych wspierających komunikację, interesariusze mogą opracować bardziej ukierunkowane i skuteczne interwencje wspierające młode osoby z Ukrainy.
Kluczowe wnioski:
- Bliskie otoczenie - Kiedy nastolatkowie uważają, że osoby, na których im zależy, mają negatywne zdanie o usługach zdrowia psychicznego, są mniej skłonni sami szukać pomocy.
- Normy socjalne - Nastolatkowie, którzy zdecydowanie zgadzają się, że rozmowa o zdrowiu psychicznym jest oznaką słabości oraz wierzą, że osoby korzystające z usług zdrowia psychicznego są postrzegane jako gorsze przez innych, mają tendencję do doświadczania wyższego poziomu samostygmatyzacji.
- Postrzeganie korzyści ze wsparcia zdrowia psychicznego i psychospołecznego - Znaczna część respondentów (42%) zdecydowanie zgodziła się ze stwierdzeniem: „Integracja wsparcia psychicznego i psychospołecznego w moje życie poprawiłaby moje samopoczucie”.
- Wpływ rówieśników - Nastolatkowie, którzy mają przyjaciół aktualnie korzystających ze wsparcia psychicznego i psychospołecznego, zgłaszają mniejsze poczucie samostygmatyzacji.
- Różnice ze względu na płeć - Nastolatki płci żeńskiej zgłaszają mniejsze poczucie samostygmatyzacji w porównaniu do nastolatków płci męskiej. Różnice w samostygmatyzacji mogą wynikać z odmiennch oczekiwań i norm społecznych dla obu płci.
Kluczowe rekomendacje:
- Kampanie edukacyjne i zwiększające świadomość: W celu kształtowania pozytywnych postaw wobec usług zdrowia psychicznego.
- Sieci wsparcia rówieśniczego: Wykorzystanie wpływu zachowań rówieśników w redukcji stygmatyzacji.
- Podejścia uwzględniające różnice płci: W celu rozwiązania specyficznych potrzeb i wyzwań, przed którymi stoją nastolatkowie.
- Programy wsparcia językowego: W celu poprawy biegłości językowej w języku polskim i ułatwienia lepszej integracji ze społecznością lokalną.
