ស្របពេលយូនីសេហ្វប្រារព្ធខួប៧៥ឆ្នាំ សិទ្ធិកុមារកំពុងជួបប្រទះបញ្ហាប្រឈមសកលដ៏ធំធេងមិនធ្លាប់មានក្នុងរយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍កន្លងមក

កាលពី៧៥ឆ្នាំមុន យូនីសេហ្វ​ត្រូវ​បានបង្កើតឡើង​បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី២ និង​សម្រាប់ឆ្លើយតបនឹងវិបត្តិដែលសង្គ្រាមលោក​នេះបង្កទ្បើង​ដល់កុមារ​នៅទូទាំងសកលលោក។ អាណត្តិរបស់យើងគឺដើម្បីជួយ​ដល់កុមារ ​ដែល​ជីវិត​ និង​អនាគត​របស់ពួកគេ កំពុងប្រឈម​នឹង​ហានិភ័យ និងក្រោយមកដើម្បីធានា​ឲ្យមានការ​លើកកម្ពស់ ​ការ​បំពេញ និងការ​ការពារ​សិទ្ធិ​ទាំងអស់របស់កុមារគ្រប់រូប។

ចាប់តាំង​ពីពេលនោះមក យើងសម្រេចបាននូវវឌ្ឍនភាព​ជាច្រើន ហើយបច្ចុប្បន្ននេះការយល់ដឹងពី​សិទ្ធិរបស់កុមារ​កាន់​តែទូលំទូលាយ​ជាង​ពេលណាៗទាំងអស់នៅតាម​តំបន់ភាគច្រើនក្នុងពិភព​លោក។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ការអបអរសាទរ​ខួបនៅឆ្នាំនេះ ធ្វើឡើងស្រប​ពេលដែលជំងឺកូវីដ-១៩ កំពុងធ្វើឲ្យ​វឌ្ឍនភាព​ស្ទើរតែទាំងអស់​ដែលសម្រេច​បានកន្លងមកសម្រាប់កុមារនៅទូទាំង​សកលលោក​ ​ដើរថយក្រោយទៅវិញ ដូច​ដែលបង្ហាញនៅក្នុងរបាយការណ៍សកលថ្មី ​ដែលយូនីសេហ្វ​ប្រកាស​ផ្សព្វផ្សាយនៅថ្ងៃនេះ ក្រោម​ចំណងជើងថា “បង្ការ​ការបាត់បង់ទសវត្សរ៍មួយ (Preventing A Lost Decade)”។

របាយការណ៍នេះបង្ហាញពី​របកគំហើញ​គួរ​ឲ្យព្រួយបារម្ភដ៏សែនជ្រាលជ្រៅ និង​បង្ហាញពី​ការគំរាមកំហែងមកលើសិទ្ធិកុមារក្នុងកម្រិត​ដែលគេពុំធ្លាប់ឃើញពីមុនមក។ មានកុមារ ១០០លាននាក់បន្ថែមទៀត ត្រូវ​បានគេ​ប៉ាន់ប្រមាណថា កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុងភាពក្រីក្រពហុសមាសភាគ។ សិស្សជាង ១,៥ពាន់លាននាក់ខកខានមិនបានរៀននៅពេលមានជំងឺរាតត្បាតខ្លាំង។ ក្មេង​ជំទង់ ១៣% កំពុង​មានបញ្ហា​សុខភាពផ្លូវចិត្ត​​នៅទូទាំង​សកលលោក។ កុមារ ៥០លាននាក់ មានបញ្ហា​ស្គមស្គាំង​ ដែលជាទម្រង់​មួយនៃ​បញ្ហាខ្វះអាហារូបត្ថម្ភដែល​គ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត ហើយចំនួននេះអាចកើនទ្បើងចំនួន ៩លាននាក់បន្ថែមទៀត ដោយសារវិបត្តិនៃជំងឺរាតត្បាតបច្ចុប្បន្ន។

រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សជាច្រើននាក់ ដោយសារចំណាត់ទាន់ពេលវេលាក្នុងការ​បង្ការ និងចាក់វ៉ាក់សាំងកូវីដ-១៩។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី វិធានការនេះពុំអាចការពារកុមារបានទាំងស្រុងពីផលប៉ះពាល់សង្គម​សេដ្ឋកិច្ច ដែលបង្កឡើងដោយជំងឺរាតត្បាតជាសកលនេះ រួមមានដូចជាការរំខានដល់ការអប់រំ ការធ្លាក់ចុះនូវស្ថានភាពអាហារូបត្ថម្ភ ការកើនឡើងនូវភាពក្រីក្រ និងការស្រុតចុះនៃសុខភាពផ្លូវចិត្តជាដើម។ ប្រសិនបើគ្មានសកម្មភាពឆ្លើយតបទេ អនាគតរបស់កុមារជាច្រើននាក់នឹងស្ថិតក្នុងភាពអាប់អួរជាអចិន្ត្រៃយ៍មិនខាន ហើយវាក៏ជាមហន្តរាយប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍនាពេលអនាគតរបស់ប្រទេសផងដែរ។

ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ស្ថានភាពនាពេលអនាគតគឺអាចស្តារទ្បើងវិញបាន។ គេអាច​បញ្ចៀស​ផលវិបាករយៈពេលវែងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតនៃជំងឺរាតត្បាតនេះ ប្រសិនបើកុមារត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអាទិភាពចម្បង ក្នុងកម្មវិធីស្តារប្រទេសឡើងវិញ។ កត្តានេះទាមទារនូវការប្ដេជ្ញាចិត្តយ៉ាងមោះម៉ុត ការវិនិយោគ និងការពង្រឹងកិច្ចសហការឲ្យកាន់តែស៊ីជម្រៅបន្ថែមទៀតរវាងគ្រប់តួអង្គពាក់ព័ន្ធទាំងអស់នៅកម្រិតផ្សេងៗគ្នា ដូចជារាជរដ្ឋាភិបាល ទីភ្នាក់ងារសហប្រជាជាតិ វិស័យឯកជន សង្គមស៊ីវិល និងសហគមន៍ខ្លួនឯងជាដើម។ វាគឺជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំធេង ប៉ុន្តែអាចដោះស្រាយបាន។

យើងអាចផ្អែកលើបទពិសោធក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំចុងក្រោយ នៃកិច្ចសហការរួមគ្នារបស់យើង ដើម្បីឆ្លើយតបចំពោះវិបត្តិនេះ។ ចាប់តាំងពីពេលដែលជំងឺកូវីដបានកើតមានដំបូងក្នុងប្រទេសកម្ពុជា យូនីសេហ្វ រួមនឹងដៃគូដទៃទៀត បានធ្វើការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយក្រសួងសំខាន់ៗ ដើម្បីទប់ស្កាត់ការឆ្លងរាលដាលនៃមេរោគនេះ ដូចជាតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយសារអប់រំអំពីវិធានការសុវត្ថិភាពពីជំងឺកូវីដ-១៩ ដល់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាចំនួន១០លាននាក់ និងផ្តល់សម្ភារលាងដៃ និងអនាម័យដល់សិស្សានុសិស្សជាងកន្លះលាននាក់។ យើងបានសហការជាមួយដៃគូដទៃទៀត រៀបចំនូវកញ្ចប់សម្ភារសិក្សាតាមផ្ទះ ដែលផ្តល់លទ្ធភាពឲ្យសិស្សអាចបន្តរៀនសូត្រតាមផ្ទះ និងនៅក្នុងថ្នាក់រៀន ហើយបានចែកចាយទៅដល់សិស្សានុសិស្សថ្នាក់ទី១ និងទី២ទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ស្របពេលជាមួយគ្នាផងដែរ យើងក៏បានធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីឈានទៅបើកសាលាឡើងវិញប្រកបដោយសុវត្ថិភាព។ រួមគ្នា យើងបានបន្តគាំទ្រទារកឲ្យនៅតែបន្តទទួលបានថ្នាំបង្ការជាប្រចាំ ស្របពេលដែលយើងកំពុងធ្វើយុទ្ធនាការចាក់វ៉ាក់សាំងកូវីដជូនពលរដ្ឋផងដែរ។ យើងបានចូលរួមលើកកមុ្ពស់សេវាគាំពារសង្គម ដើម្បីឲ្យកុមារមកពីគ្រួសារក្រីក្របានទទួលការគាំទ្រចាំបាច់បំផុតសម្រាប់ជីវិតរស់នៅពួកគេ។ កម្មវិធីផ្តល់សាច់ប្រាក់ក្នុងអំទ្បុងពេលជំងឺរាតត្បាតកូវីដ-១៩ បានជួយគាំទ្រដល់ពលរដ្ឋកម្ពុជាចំនួន៣លាននាក់ ឲ្យទទួលបាននូវសន្តិសុខស្បៀង និងសេវាកម្មមូលដ្ឋានដទៃទៀត។

ឥឡូវនេះ ការស្ដារឡើងវិញកំពុងបន្តធ្វើ ហើយយើងត្រូវធានាថាកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើង នឹងឆ្ពោះទៅរកអនាគតប្រសើរជាងមុនសម្រាប់កុមារ។

យើងត្រូវវិនិយោគលើកិច្ចការពារសង្គម ដែលគាំទ្រដល់ភាពធន់របស់ស្រ្តី និងកុមារដែលងាយរងគ្រោះបំផុត ដោយផ្តល់នូវការផ្ទេរសាច់ប្រាក់ភ្ជាប់ជាមួយនឹងសេវាសង្គម និងដោយលើកកម្ពស់ការបញ្ចូលពួកគេទៅក្នុងសកម្មភាពស្តារសេដ្ឋកិច្ចទ្បើងវិញរបស់ប្រទេស។ យើងត្រូវបង្កើនការវិនិយោគលើថវិកាក្នុងវិស័យសង្គម ពង្រីកភ្នាក់ងារផ្តល់សេវាសង្គម និងលើកកម្ពស់គុណភាពសេវាដើម្បីការពារកុមារ និងគាំទ្រកុមារឲ្យមានទំនួលខុសត្រូវសម្រាប់បង្ការហានិភ័យដែលពួកគេជួបប្រទះនៅលើបណ្តាញអ៊ីនធឺណិត និងក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ យើងត្រូវបញ្ចប់ជំងឺរាតត្បាតដោយបន្តផ្តាល់វ៉ាក់សាំងជូនពលរដ្ឋ និងរួមគ្នាបង្កើនកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងទ្វេដង ដើម្បីបញ្ឈប់ការចម្លងនៃមេរោគនេះ។ នៅពេលធនធានដែលផ្តោតលើការឆ្លើយតបនឹងជំងឺរាតត្បាតត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យប្រើប្រាស់ យើងអាចធ្វើការជាមួយនឹងការតាំងចិត្តជាថ្មី ដើម្បីធ្វើឲ្យការធា្លក់ចុះគួរឲ្យបារម្ភនៃស្ថានភាពសុខភាពកុមារ និងអាហារូបត្ថម្ភ ត្រលប់ទៅរកភាពប្រសើរទ្បើងវិញ។ យើងត្រូវកសាងប្រព័ន្ធអប់រំប្រសើរជាងមុន ដោយធានាថាកុមារអាច​វិលត្រឡប់ទៅរៀនវិញបាន ទទួលបាន​ការ​គាំទ្រ​យ៉ាង​មានប្រសិទ្ធភាព​ដើម្បីឲ្យរៀនទាន់កម្មវិធីសិក្សា និងនៅតែបន្តរៀនសូត្រនៅសាលា។ យើងក៏ត្រូវធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីឲ្យមានភាពធន់ខ្លាំងជាងមុន​ទប់ទល់នឹងវិបត្តិផ្សេងៗទៀតនាពេលអនាគត រួមទាំងវិធីសាស្រ្តថ្មីៗក្នុងការឆ្លើយតបនឹងបញ្ហាសកលនានាដូចជាបម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ។

រាល់សកម្មភាពឆ្លើយតបទាំងអស់នេះ ត្រូវតែកសាងអនាគតមួយដ៏ប្រសើរជាងមុនសម្រាប់កុមារ ពលរដ្ឋវ័យក្មេង និងប្រការសំខាន់បំផុតគឺត្រូវកសាងជាមួយនឹងការចូលរួមរបស់ពួកគេផ្ទាល់។

ការប្ដេជ្ញាចិត្ត ​ដើម្បីកសាង​អនាគត​​មួយដែលផ្ដោតការយកចិត្ត​ទុកដាក់លើកុមារ គឺជាការ​ប្ដេជ្ញា​ចិត្ត​ដើម្បី​កសាង​ពិភព​លោកកាន់តែប្រសើរសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា ​​​   ហើយយើងទាំងអស់គ្នា​ត្រូវ​តែ​បំពេញ​ភារកិច្ច        ​រៀងៗខ្លួនរបស់យើង។ កុមារ​បាន​ឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើន​ក្នុងអំឡុងពេលនៃជំងឺរាតត្បាតជំងីកូវីដ-១៩ ដូចជាបាត់បង់​វ័យកុមារភាពជាច្រើនឆ្នាំរបស់ពួកគេ ដែលមិន​អាច​ជំនួស​មកវិញបាន។ ពេលនេះ វាអាស្រ័យលើយើងទាំងអស់គ្នាដែលត្រូវធ្វើសកម្មភាពយើងអាចធ្វើបាន ដើម្បីប៉ះប៉ូវសងពួកគេ និង​ប្រែក្លាយ​រយៈពេល ៧៥ឆ្នាំខាងមុខ ​ឲ្យក្លាយជាពេលវេលាមួយ​ពោរពេញដោយវឌ្ឍនភាព និងក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់កុមារគ្រប់រូប។